یک بار گفته‌ام که اینجا و این نام (گزیر) را برای کار و فکر دیگری در نظر داشتم. اما الان و با شرایطی که دارم فکر نمی‌کنم حداقل فعلاً مرد این کار باشم، برای این همین خلاصه‌ای از طرحی را که در سر داشتم اینجا توضیح می‌دهم.
«توی اینترنت همه چیز پیدا میشود!» این جمله اغراق آمیز است ولی اگر «همه» را در چارچوب نیازهای روزمره محدود کنیم می‌تواند تا حدود زیادی درست باشد. اگر پرسشی پاسخی داشته باشد آسان‌ترین و در دسترس‌ترین راه رسیدن به آن پاسخ برای تقریباً همه ما این شبکه بزرگ است.
خوب! حالا که پاسخ تمام سؤالات را در اینترنت می‌توان یافت چرا بسیاری از کسانی که به این پدیده دسترسی دارند در یافتن پاسخ سؤالاتشان ناموفقند؟ پاسخ با توجه به موقعیت اشخاص می‌تواند متفاوت باشد: بسیاری نمی‌دانند باید چگونه جستجو کنند، بسیاری هم نمی‌دانند باید چه چیز را جستجو کنند، اما جستجو مستلزم بازخوانی نتایج احتمالی است: بسیاری هم وقت یا دقت کافی برای بازخوانی و رتبه‌بندی نتایج به دست آمده ندارند. اما آن عده‌ای که این شرایط را دارند آیا نمی‌توانند به آن دسته اول کمک کنند؟
من فکر کردم میشود سرویسی راه انداخت که رابطه بین جویندگان خدمات اینچنینی و ارائه‌دهندگان آن را تسهیل کند. یعنی آنهایی که آن خدمات را می‌خواهند درخواستشان را مطرح کنند و آنهایی که توان برآوردن آن درخواستها را دارند ابزارهایی برای رساندن نتیجه به دست جوینده خدمات داشته باشند.
اسمی هم که برای این سرویس انتخاب کرده بودم متناسب با همین کارکرد بود: «گزیر» یعنی چاره، چاره و راهکاری برای جویندگان اینجور خدمات.
اما یک چیزی این وسط لنگ می‌زند: چرا باید کسانی که توان ارائه این خدمات را دارند وقت خود را صرف رضایت دیگران کنند؟ انگیزه آنها چه خواهد بود؟ خوب اینجاست که پای پول وسط می‌آید. خدمات‌گیرندگانی که می‌خواهند از خدمات به موقع و قطعی با کیفیت تضمین شده برخوردار شوند لازم است دستمزد خدمات را بپردازند. اما این لازمه استفاده از این خدمات نیست. لازمه ارائه خدمات شامل دستمزد باکیفیت در دسترس بودن خدمات‌دهندگانی با کیفیت خدمات بالاست. ارزش خدمات این خدمات‌دهندگان را خدمات‌گیرندگان آنها با رتبه‌بندی آنها تعیین می‌کنند و خدمات‌دهندگان جدید برای دریافت رتبه‌بندی لازم است با ارائه خدمات به صورت رایگان شروع کنند. اینطوری خدمات‌گیرندگانی که نمی‌توانند یا نمی‌خواهند بابت خدمات دریافتی پول بدهند می‌توانند از خدمات رایگان برخوردار شوند. البته با محدودیتهای کیفیتی و عدم قطعیت دریافت خدمات. سرویس باید ابزارهای لازم برای انتقال نتایج جستجو به خواهندگان آن را ارائه دهد. همچنین توانایی مدیریت انجام خدمات پروژه‌ای و گروهی را داشته باشد. خدمات‌گیرندگان باید بتوانند فهرست درخواستهای خود را از طریق سرویسهای ارائه شده در سایت یا وبلاگ خود در دید بازدیدکنندگان قرار دهند و خدمات‌دهندگان رتبه و کارنامه خود را به همچنین(!). آنچه تضمین می‌کند ارتباط مستقیم خدمات‌گیرنده و خدمات‌دهنده بدون وساطت این سرویس جایگزین این سرویس نمی‌شود ابزارهای غیرقابل صرف‌نظر و همچنین توانایی استفاده از جامعه بزرگ خدمات‌دهندگان خواهد بود. علاوه بر آن دسته‌ای از خدمات‌دهندگان با رتبه و سابقه بالا نقش قاضی و بازبین را در مواردی که خدمات‌گیرنده از کیفیت خدمات ارائه شده راضی نیست بازی خواهند کرد.
در کنار خدمات جستجو، خدمات ترجمه دستی و تدوین و بازنگاری متون و خدمات مشابه آنها نیز می‌تواند توسط این سرویس ارائه و پشتیبانی گردد.
خوب این هم از آرزوی بزرگ ما! خیلی هم بزرگ نبود اما … . طرح قالب فعلی اینجا را هم از کارهایی که در مقدمه پیاده سازی این طرح کرده بودم برداشته‌ام. می‌توانید یک نمونه از آن کارها را اینجا ببینید.
بسیار جالب بود البته رسیدن به این هدف مستلزم افزایش سطح آگاهی و ضریب نفوذ اینترنت در جامعه و مخصوصا در مسئولان است! بنظر شما اینطور نیست؟
پاسخ:
حمید جان سلام
ببخشید که بهت سر نزدم
اول سرت را می بوسم به خاطر طرز فکرت در رابطه با مسئولان
دوم : من نوشته هایت را کاملا” تایید می کنم اما در کشوری که از هر چی که خوشش نیاید فیلتر می شود این گونه خدمات ها با مشکل مواجه نمی شود؟
سلام. اولاً آفرین و واقعاً آفرین. از سایت «گنجور» شروع شد که از اینجا سر درآوردم. انصافاً کار تر و تمیزی انجام دادی که به دلم نشست. پروژه او.سی.آر فارسی هم اگه به اندازه‌ی تعریفی که ازش می‌شه باشه، دست مریزاد داره؛ کاش می‌شد تستش کنم (-: غرض از مزاحمت این که بنده طرحی تو ذهنم بود تو این مایه‌ها ولی نه کاملاً با اینترنت. سعی می‌کنم سر فرصت شرح مبسوطی براتون بنویسم. عجالتاً Yahoo Answers یه چیزی مثل فاز اول طرح «گزیر» شما نیست؟
در ضمن یه پیشنهاد: می‌شه یه مکانیسمی به نظرات اضافه کرد که اگه صاحب وبلاگ جوابی برای یکی از نظرات نوشت، فرد نظر دهنده در صورتی که مربع «با ای-میل مرا از جواب نظرم خبر کن» را علامت زده باشه، ای-میلی به عنوان هشدار دریافت کنه که لینک صفحه نظرخواهی (شامل scroll به نظر مربوطه [به این قسمت که بعد از آدرس صفحه وب با علامت # می‌آد چی می‌گن؟]) یا خود نظر و جواب توش باشه.؟
@مرتضی:
از لطف شما ممنونم.
بله، چیزی توی همون مایه‌هاست منتها فکر می‌کنم با مشخصهٔ متمایز یه طرح تجاری.
در مورد نظرات، امکان خوبیه شاید اگه حوصله داشتم اضافه کنم، هر چند معمولاً من نظراتی رو که خودم بهشون جواب می‌دم، جوابشو معمولاً به ایمیل نظردهنده هم می‌فرستم.
به دلایلت سوءاستفاد ه و حقه بازی بعضی سایتها از این موضوع و کشاندن مردم به سایت خود از طریق برچسبهای مورد نیاز بدون ارائه هیچ اطلاعاتی که موجب دلسرد شدن جستجو گر میشود را اضافه کن
لطفن اگر پدیدخ فوق راه نجاتی دارد بگو
مرسی