دربارهٔ من:
آخرین نظردهندگان:
- Anonymous دربارهٔ تماشای ریحان
- لیام دربارهٔ @hrmoh
- سمانه ، م دربارهٔ @hrmoh
- M دربارهٔ شرح یک تجربه: سیانوژن روی گوشی LG Optimus 4X
- مسعود دربارهٔ @hrmoh
مشترک شوید:
ایمیل خود را در جعبهٔ زیر وارد کنید و دکمهٔ اشتراک را بزنید.
جستجو:
این جانور دوپا …!
۸۷/۰۹/۱۵اسب سریع‌تر می‌دود یا انسان؟ در مسابقه‌ی دو بین اسب و انسان چه کسی برنده می‌شود؟
بحث مسافرخانه‌دار ولزی گوردون گرین و شکارچی روباهی که آن شب مهمانش بود درباره‌ی این موضوع هیچکدام را متقاعد نکرد. بر خلاف طرف بحثش و احتمالاً خیلی از ما، گوردون معتقد بود که انسان در مسافتهای طولانی توانایی رقابت با اسب را دارد. این شد که گوردون و دوستانش تصمیم گرفتند این نظریه را به معرض آزمایش بگذارند و مسابقه‌ی ماراتنی بین اسب و انسان ترتیب دادند که از آن موقع -سال ۱۹۸۰ میلادی- تا کنون هر سال برگزار می‌شود. نظر شما چیست؟ آیا انسان در مسافتهای طولانی توانایی رقابت با اسب را دارد؟
بد نیست نگاهی به نتایج این مسابقه در چند سال اخیر بیندازیم (منبع این نتایج اینجاست):
همچنانکه می‌بینید در سالهای ۲۰۰۴ و ۲۰۰۷ میلادی انسان برنده‌ی این مسابقه بوده است. اما آیا این امکانپذیر است؟ آیا واقعاً انسان دو پا توانایی رقابت با اسب چهارپایی -که به نظر می‌رسد فقط برای دویدن آفریده شده- را دارد؟ جالب اینجاست که گروهی از پژوهشگران بر این باورند که انسان در مسافتهای طولانی و در شرایط مناسب نه تنها از اسب، بلکه از هر دونده‌ی قهار دیگری که در سیاره‌ی زمین زندگی می‌کند -از سگ، گرگ و کفتار گرفته تا آهوهای آفریقایی- جلو خواهد زد! آنها اعتقاد دارند این «انسان» است که آناتومی اندامهایش نشان می‌دهد که عملاً برای دویدن آفریده شده، کاری که اجداد میلیونها سال قبل ما به صورت تمام وقت در علفزارهای آفریقا و در تعقیب شکار انجام می‌دادند. در حالی که حرارت بالای ناشی از دویدن، هر جانور دیگری را پس از طی مسافتهای طولانی از پا می‌اندازد بدن بدون پوشش مو یا پشم انسان به او کمک می‌کند سریع‌تر از بقیه‌ی جانوران گرمای ناشی از فعالیت شدید بدنی را دفع کند و بتواند مسافتهای طولانی‌تری را با دویدن طی کند. این تکه فیلم را که از قسمت دهم سری مستند زندگی پستانداران بی.بی.سی بریده‌ام راجع به همین قضیه ببینید (سه دقیقه، حدود پنج مگابایت):
البته این نظریه مخالفانی نیز دارد، مثلاً عده‌ای معتقدند که نداشتن دم، ضعف بزرگی است که باعث می‌شود انسانها نتوانند حین دویدنهای سریع تعادل خود را همانند دیگر دوندگان دنیای وحش حفظ کنند و ….
اینها خلاصه‌ای بود که از صفحه‌ی اول این مقاله‌ی مجله‌ی دیسکاور با عنوان «زاده شده برای دویدن» در ذهنم مانده بود. می‌توانید با مراجعه به اصل مقاله (انگلیسی) و مطالعه‌ی کامل آن به دانستنیهای بیشتری در این زمینه دست پیدا کنید.
شکار در پی شکارچی
۸۷/۰۳/۳۰این فیلم را دیده‌اید؟ این عکس هم از جنس همان است:
حیات در میان بوته‌ها (۲) – به سمت هوا
۸۶/۰۷/۰۶مقدمه
حیات در میان بوته‌ها (Life In The Undergrowth) نام یک مجموعه‌ی مستندی پنج قسمتی ساخت بی.بی.سی است که اولین بار در سال ۲۰۰۵ از این شبکه‌ی تلویزیونی پخش شده (طبق گفته‌ی دوستان کانال چهار خودمان هم این مجموعه را نشان داده یا دارد نشان می‌دهد). در این مجموعه همراه با دیوید اتنبرو صحنه‌های شگفت‌انگیزی از زندگی بی‌مهرگان شامل حشرات، عنکبوتها و موجودات مشابه را به نظاره می‌نشینیم.
آنچه در این نوشته می‌بینید مرتب شده‌ی یادداشتها و برگزیده‌ی تصاویری است که از قسمت دوم این مجموعه ثبت کرده‌ام، سنجاقکها، پروانه‌ها، بیدها و شبپره‌ها، زنبورها (در زندگی فردیشان)، مگسها و بعضی حشرات بالدار دیگر موضوع اصلی این قسمت از این مجموعه است. (یادداشتهایم از قسمت اول مجموعه، ناقص است که سعی می‌کنم در اولین فرصت آن را کامل کنم و آن را هم در دسترستان قرار دهم.).
از زیردریایی به هلیکوپتر
سنجاقکها بیشتر عمرشان را در آب سپری می‌کنند، در آنجا به شکار حشرات و ماهیهای کوچک و حتی همنوعان خودشان مشغولند. در این حال شکل و قیافه‌ی آنها چندان شباهتی با سنجاقکهای بالغ ندارد:
دایناسورهای پارک ژوراسیک
۸۶/۰۶/۰۶گفته بودم که دوست دارم (مهم‌ترین) دایناسورهای فیلم پارک ژوراسیک را فهرست کنم، حالا فرصتش پیش آمده. هر چند ما متأسفانه یا به ضرس قاطع 😉 خوشبختانه، سعادت ملاقات حضوری با این صاحبخانه‌های ماقبل تاریخی کره‌ی زمین را نداریم و احتمالاً هیچگاه نخواهیم داشت، اما در هر صورت تأمل در احوالاتشان -حداقل به جهت تفریح- خالی از فایده نیست!
ولاسی‌رپتور : بوقلمونی که تغییر چهره داد!
تصویری که از این گونه‌ی دایناسوری، در فیلمهای پارک ژوراسیک نمایش داده می‌شود کاملاً تحریف و اغراق شده است و می‌شود گفت احتمالاً تنها تشابه تصویر سینمایی با گونه‌ی واقعی، اسم و دایناسور بودنش است. ابعاد تخمینی این گونه (که بین هفتاد تا هشتاد و سه میلیون سال پیش -در دوره‌ی زمین شناسی کرتاسه– می‌زیسته است و سنگواره‌های آن تا کنون تنها در نواحی داخلی کشور مغولستان یافت شده) چیزی در حدود ابعاد یک بوقلمون بوده است. حال آن که در فیلم پارک ژوراسیک آنها را در ابعادی با بلندی قد بزرگتر از یک انسان بالغ می‌بینیم!
