در اينجا زاهد ظاهراً اشاره دارد به عماد فقيه که وی در عين حال که فقيه بوده است گربهای را تعليم نموده که در نماز به او اقتدا کند و چون عماد فقيه شيخ خانقاهدار بوده و با اعمال صوفيانهی خود مردم را میفريفته است اين بيت تعريضی به اوست.