فکر می کنم زن ستیزی شعر شهریار آنقدر واضح است که نیازی به گفتن ندارد، فقط من مانده ام وبلاگ نویسی که دارد از مقاومت مدنی در حوزه زبان می نویسد، چقدر راحت این خشونت لفظی را تکرار می کند! جالب است که در گیر و دار دعواهای قومی ودر فرم های مختلف ناسیونالیسم ایرانی، زن ها به کل از حیطه ایرانی بودن که سهل است، از حیطه آدم بودن هم خارج می شوند! "صد رحمت به فمینیست ها" نوشتن الپر که دیگر بهترش هم می کند! یعنی فمینیست ها بدند ولی این ترک های "ساده اندیش" (!!!) دیگر بدترند. من با خشونت های متعاقب کارتون "نمنه" اصلاً موافق نیستم، اما "ساده اندیش" خطاب کردن دانشجویان ترک زبان نه تنها کار را درست نمی کند، که بر استریوتایپ "ترک ساده" هم دامن می زند. (حالا بگذریم از اینکه این تفکیک "ترک" و "فمینیست" این را نادیده می گیرد که یکی می شود هم ترک باشد و هم فمینیست!)