اینجا مثل آسمان صاف شده، آن هم آسمانی که هیچ خورشیدی در آن نیست! درست است که وقتی تو نخ این آسمان می روی یک لذت دوست داشتنی ته گلوی آدم را نوازش می دهد. اما …. سعی می کنم از این به بعد نوشته هایم را با عکس تزئین کنم تا دلم خیلی از اینجا نگیرد.
نوشتههای گاه و بیگاه حمیدرضا محمدی