امشب با دیدن صحنه‌ای از فیلمی که کانال دو نشان می داد یاد یک عادت فراموش شده خودم افتادم. عادت من مربوط به دوره‌ای بود که ذهنم شدیداً با شعر درگیر بود (نتایجش را احتمالاً اینجا می‌توانید ببینید) و بر طبق آن همیشه من وقتی می‌خواستم بخوابم کاغذ و قلم دم دستم می‌گذاشتم تا اگر ایده یا جمله شاعرانه‌ای پیش از خوابیدن یا در حین آن(!) به ذهنم خطور کرد آن را بنویسم! پیش می‌آمد که گاهی وقتی خوابم نمی‌برد همان قلم و کاغذ را برمی‌داشتم، به بالکن خانه می‌رفتم و ضمن تماشای آسمان و منظره روبرو چیزهایی می‌نوشتم. به هر حال هر چند حالا دیگر فقط وقتی برق نیست یاد کتاب و گاهی قلم و کاغذ می‌افتم، اما به نظرم این عادت فراموش شده شاید ارزش رجعت را داشته باشد.