رمزگشایی یک زبان ناشناخته

وبلاگهای مجله‌ی وایرد را اگر مثل من حداقلهای انگلیسی‌فهمی را دارید نگاه کنید. جالبند و احتمالاً خوشتان می‌آید.

البته این روزها ارتباط اینترنتی خانگی من با سایتهایی که قسمتهایی از صفحات آنها از دامنه‌ی googlesyndication.com بارگذاری می‌شود (مثل همین مجموعه وبلاگها) شدیداً مشکل دارد. یعنی باید چند دقیقه منتظر بمانم تا بالا بیایند. فعلاً این مشکل را برای خودم با یک افزونه‌ی فایرفاکس حل کرده‌ام. گفتم شاید این راه حل به کار شما هم بیاید.

در هر صورت امروز ضمن مرور این وبلاگها، به مطلبی رسیدم در مورد این که چطور شخصی به کمک روشهای هوش مصنوعی توانسته به این نتیجه برسد که یک شبه خط ناشناخته‌ی مربوط به یک تمدن چند هزار ساله‌ی هندی/پاکستانی واقعاً یک خط است و نه نقاشیها و سمبلهای بدون ارتباط با زبان (زحمت کشیده البته 😉 ، روش کارش اینطوری بوده که مدلش را با چهار خط واقعی مثل خط زبان انگلیسی و چهار غیر خط مثل الگوهای دی.ان.ای، یک زبان برنامه‌نویسی و … آموزش داده، به این نتیجه رسیده که غیرخطها الگوهای کاملاً منظم یا بسیار در هم ریخته دارند ولی خطهای نوشتاری زبانها از لحاظ نظم در میانه‌ی این دو حالت قرار می‌گیرند، نهایتاً شبه خط هندی را به مدلش داده و مدلش به این نتیجه رسیده که این شبه خط واقعاً خط نوشتاری یک زبان است).

به هر حال نکته‌ای که این وسط به نظرم جالب رسید، اصل مقاله و موضوع آن نبود. موضوع جالب، نظری است که یکی از خوانندگان مقاله در مورد عکسهای از این سنگنوشته‌ها داده. این عکس از این سنگنوشته‌ها را ببینید:

او گفته که می‌داند نوشته‌ی مربوط به این عکس چه می‌گوید. نوشته به نظر او می‌گوید:

Do not cross the river here. A little fish will swim up your pee-pee, and it will get THIS BIG.

از چپ به راست عکس: «از این رودخانه عبور نکنید چون یک ماهی کوچولو از آن وارد بدنتان می‌شود و بعد به آن بزرگی می‌شود!»