این فانوس خیال را که درست کردم به نظرم رسید که می‌توانم با زحمت کمی ازروی کد پیشتر نوشته‌شدهٔ کاشی‌چینی یک بازی جورچین آنلاین بر اساس آن درست کنم.
برای کاشی‌چینی من باید می‌گشتم، عکس‌ها را پیدا می‌کردم، با اندازهٔ خاصی می‌بریدم و داخل برنامه می‌گذاشتم. اینجا یک مجموعهٔ پانزده‌هزارتایی بدون نیاز به پیدا کردن و بریدن داشتم.
همانطور که فکر می‌کردم کار سختی نبود و با کپی کدها در یک پروژهٔ جدید و تغییر ارجاعات عکس‌ها از تصاویر تعبیه‌شده داخل برنامه به نشانی‌های اینترنتی کار آماده شد. اسمش را هم فانوس خیال گذاشتم.
مشکلی که داشتم اندازهٔ مربعی عکس‌ها بود که آن هم -خداخواسته- با یک آگهی به سایر برنامه‌ها و کارهایم پر شد و در عوض برنامه را به رایگان منتشر کردم. قابلیتی هم در آن گذاشتم -و بعداً آن را به کاشی‌چینی هم اضافه کردم- که کسی که علاقه به بازی کردن ندارد و فقط می‌خواهد از آن به عنوان یک گالری برای مرور تصاویر استفاده کند بتواند با فعال کردن یک گزینه در پیکربندی -کم و بیش- به آن برسد.
چون تصاویر را هوش مصنوعی تولید کرده شاید آن کارکردی که کاشی‌چینی برای کمک به دقت بیشتر در جزئیات تصاویر را در هنگام استفاده به عنوان یک پازل دارد نداشته باشد ولی با توجه به تعداد بی‌شمار تصاویر یک سرگرمی تمام‌نشدنی برای کسی است که اینجور پازل‌ها را دوست دارد.
