اعتیاد سالم

آدم پر حوصله‌ای نیستم، به همین خاطر می‌توانید در شطرنج با من همیشه برنده باشید به شرط آن که بتوانید بازی را حداقل یکی دو دقیقه طول بدهید! البته در مورد شطرنج دلیل مهمتری هم وجود دارد و آن این است که من اصلاً اهل فکر کردن به دو سه قدم بعد نیستم ولی خوب این نقطه‌ی ضعف خیلی تناسبی با آنچه می‌خواهم ازش صحبت کنم ندارد!

آدم کم حوصله‌ای مثل من بعید است بتواند از بازیهای استراتژیکی تمدن سازی آن قدر لذت ببرد که بتواند مثلاً یک بازی یکی دو ساعته‌ی آن را تا پایان پایداری کند و اگر این طوری شد احتمالاً آن بازی یک بازی استثنایی است. قبلاً نسخه‌های قدیمی عصر امپراطورها و قزاقها : نبردهای اروپایی را بازی کرده‌ام و باید بگویم مخصوصاً از این دومی بدم نیامده. اما این برپایی ملتها : تختهای پادشاهی و میهن‌پرستان یا همان رایزآونیشنز خودمان واقعاً به نظرم چیز دیگری است. هر چند من یک نسخه‌ی رایگان داونلودی از آن را دارم ولی همین نسخه که چهار ملت پارسیها، یونانیها، رومیها و روسها را دارد مرا حسابی راضی کرده است. برای برنده شدن (در حالت پیش فرض) کافی است تعداد خاصی از عجایب (هفتگانه که البته در این بازی از هفت تا بیشتر است و مثلاً شامل تاج محل هم می‌شود) را بسازید و درصد خاصی از جهان اطرافتان را در تصرف داشته باشید. پیشرفتهایش هم از عصر تیر و کمان شروع می‌شود و به عصر مدرن با امکاناتی مثل امکان ساخت بمبهای اتمی و کارخانه‌های هواپیماسازی ختم می‌شود که البته کل این پیشرفتها در حالتی که منابع به اندازه‌ی کافی موجود باشد و سطح بازی آسان را انتخاب کرده باشید و البته در حد من آماتور و کم‌حوصله 😉 باشید حدود همان یک ساعت و خرده‌ای طول می‌کشد. نقطه ضعف آزاردهنده‌اش محدودیت نهاییی است که روی جمعیت دارید و مثلاً این محدودیت را بازی قزاقها ندارد. من وقتی به حد بالا و غیرقابل افزایش جمعیت می‌رسم تمامی سربازها و نیروهای نظامی را به محدوده‌های دشمنان می‌فرستم تا جمعیتم تعدیل شود و مثلاً برای رسیدن به پیشرفتهای بیشتر بتوانم دانشمند بسازم! هر چند این استراتژی بیشتر وقتها به جای تعدیل در جمعیت باعث می‌شود زودتر برنده شوم! در هر صورت اگر به دنبال یک اعتیاد سالم و نه چندان خانمان برانداز می‌گردید از نظر من این بازی البته نه چندان جدید یک انتخاب راضی کننده است.