دفتر شعر - دل بهاري


	وقتي كه مي‌شود دل من با نسيم سرد در كوچه‌هاي دهكدة عشق دوره‌گرد احساس مي‌كنم كه تو را درك مي‌كنم اي از كمان عشق و جنون تير خورده مرد! ××× آه اي نسيم پنجره‌ها را گرفته باز انبوه زرد و خشك درختان شاخه‌زرد من دل به دست زرد خزان داده بودم آه! ديدي بهار با دل پاييزيم چه كرد؟ گفتي بهار رفت ز فصل خزان بگو مي‌گويم از بهار كه آمد بهار درد