این هم‌اتاقی ما در دوران دانشگاه اهل استان فارس بود و آن شب هم که ما طبق معمول بازیچه‌ای دیگر -دیوان حافظ!- را برای گذراندن اوقات پیدا کرده بودیم، باز هم حس ناسیونالیستیش گل کرده بود و به اتکای مشاهیر تاریخی فارس، برای ما کری می‌خواند. تا آن که ذکر لسان الغیب بودن حافظ به میان آمد و قرار شد تا فال هم‌اتاقی فارسی را با دیوان حافظ بگیریم. دیوان حافظ را که باز کردیم، گل از گلمان شکفت چرا که سوژه بگو و بخندمان برای ادامه شب با این بیت فراهم شده بود:
آب و هوای فارس عجب سفله‌پرور است
کو همرهی که خیمه از این خاک برکنم
موفق باشيد
سلامت باشيد
موفق باشید
سلامت باشید
خسته نباشید
خسته نباشید خیلی دوستتون دارم
امیدوارم به اوج موفقیت برسید
موفق پیروزباشی