مدیر یکی از سازمانهای دولتی را می‌شناسم که تنها اثر برجسته و قابل ارائه‌اش پایان‌نامه‌ی دانشگاهی اوست و بسیاری از سمتهای عالی سازمانی را به واسطه‌ی همان یک اثر دریافت کرده و هنوز هم که هنوز است تمامی هم و غمش صرف تهیه‌ی نسخه‌های دیگری از آن اثر و هدیه دادن آن به افراد ذی‌نفوذ می‌شود. خود او صریحاً -در جمع زیردستانش- اعلام کرده و می‌کند که «من حالا حالاها باید با این کتاب نون بخورم!». جالب اینجاست که این پایان‌نامه کاملاً به زبان انگلیسی است و احتمالش خیلی ضعیف است که هدیه‌گیرندگان این اثر از محتوای آن سر در بیاورند! جالب‌تر این که من متن این پایان‌نامه را هم دیده‌ام و با قاطعیت می‌توانم بگویم که سطح زبان این نوشته اصلاً قابل مقایسه با مهارتهای زبانی مؤلف آن نیست! به هر حال این خیلی مهم نیست، مهم این است که مؤلف نسبتاً مسن این اثر تنها و تنها با تکیه بر همین یک کار (و البته خویشاوندی نزدیک با یکی از بزرگان سیاست) روزگاری سودای وزارت را در سر می‌پروراند و هنوز هم هر جا بخواهد خودی نشان دهد اولین و آخرین نمونه‌ی کارش همان نوشتار کذایی است.
حالا به نوعی حکایت ماست! داشتم فکر می‌کردم وقتی مثل منی که حالا حالا -اگر اتفاق غیرمترقبه‌ای نیفتد- فرصت برای انجام کارهای جدید دارد زمان نسبتاً زیادی را صرف مستند کردن و جهانی کردنِ 😉 یک کار ضعیف دانشجویی که تازه روی آن هم تسلط کاملی ندارم و جوابم برای خیلی از پرسندگان درباره‌ی آن به جز شرمندگی نیست 😉 کرده و می‌کنم از پیرمردی که دیگر توان آنچنانیی برای تحقیق و تألیف ندارد نباید خرده گرفت. به هر حال با این رکودی که دامن من و امثال من را گرفته مورد فوق‌الذکر آینه‌ی پنجاه شصت سالگی ما می‌تواند باشد.
بگذریم! یکی از مستندات این پایان‌نامه که به لحاظ حجم بالا تا به حال نتوانسته بودم در دسترس بگذارمش فایل ارائه مطلب (پرزنتیشن) آن بود. چند روز پیش این سایت را دیدم که امکان به اشتراک گذاشتن فایلهای ارائه مطلب را از طریق اینترنت فراهم می‌کند اما فعلاً به صورت دعوتنامه‌ای کاربر می‌پذیرد. بد ندیدم تا وقتی یکی از دعوتنامه‌های این سایت گیر من بیاید فایل ارائه مطلب پایان‌نامه‌ام را از طریق یوتیوب و به صورت ویدئویی در دسترس بگذارم. قالب و شکل ظاهری این فایل ارائه مطلب مشابه قالب سایت رایگان من روی نت‌فرمز است. اگر دوست داشتید ببینید:
در این میان لینوکس برایم سیستم عامل جالبی بود. به هر حال آشنایی رسمی من با کامپیوتر (گذشته از آموزش بیشتر نظری و نه عملی دوره‌ی دبیرستان) از همان سال اول دانشگاه و با سیستم عامل اسکو یونیکس آغاز شده بود که همخانواده و همجنس لینوکس بود و حداقل یک ترم تا وقتی که به سراغ پی‌سی و داس و مدتها بعد ویندوز رفتیم با این سیستم عامل کار می‌کردم. اولین پروژه‌ی درسی ما تایپ یک متن سه صفحه‌ای نسبتاً حجیم با ویرایشگر نه چندان خوشدست وی آی بود. پروژه‌های بعدیمان فرایندهایی شامل تایپ برنامه‌ها با همان ویرایشگر و کامپایل کردن آنها با کامپایلر خط فرمانی و ارسال نتایج به ایمیل یونیکسی استاد بود. بعد از ترم اول به ضرورت تکالیف درسی یونیکس را کنار گذاشتیم اما من تا مدتها بعد هر از چند گاهی گریزی به ترمینالهای یونیکس نه چندان پرطرفدار سایت کامپیوتر دانشکده می‌زدم تا این که گروه کامپیوتر تصمیم گرفت آنها را کلاً جمع‌آوری کند.
