گزیر

دربارهٔ من:

• 
• مرا بیشتر بشناسید!

آخرین نظردهندگان:

• Anonymous دربارهٔ تماشای ریحان
• لیام دربارهٔ ‎@hrmoh
• سمانه ، م دربارهٔ ‎@hrmoh
• M دربارهٔ شرح یک تجربه: سیانوژن روی گوشی LG Optimus 4X
• مسعود دربارهٔ ‎@hrmoh

مشترک شوید:

ایمیل خود را در جعبهٔ زیر وارد کنید و دکمهٔ اشتراک را بزنید.

جستجو:

گاوداری مایکروسافت

تبلیغ مایکروسافت برای ترغیب کاربران اینترنت اکسپلورر ۶ به استفاده از ویرایش ۸ آن را دیده‌اید؟

شما شیر ۹ سال مانده را می‌خورید؟! اصل تبلیغ را در این صفحه ببینید. آمارهای جالبی هم در مورد امنیت ادعا شده برای اینترنت اکسپلورر ۸ ارائه داده.

راستی! شعار تبلیغاتی مایکروسافت برای اینترنت اکسپلورر ۷ را به خاطر دارید؟ : «ما صدای شما را شنیدیم…»

ترک عادت …

شنیده‌اید می‌گویند ترک عادت موجب مرض است؟ نگاهی به این عکس بیندازید:

چه دیدید؟ یک تابلوی خوشنویسی چینی؟ سعی کنید از سمت راست به پایین دنبال نشانه‌های آشنا در آن بگردید. بله! این اثر هنری کار یک خوشنویس مسلمان چینی است و محتوای آن سورهٔ حمد است! خط عربی که احتمالاً به کمک قلموهای خوشنویسی چینیها به شیوهٔ آنها از بالا به پایین نوشته شده و سینی خوانده می‌شود.

دوست داشتید نگاهی به این مقاله دربارهٔ خوشنویسی در خطوط و زبانهای مختلف دنیا بیندازید.

پی‌نوشت: بحث خط و قلم شد؛ این فونت نیریزی را که اخیراً از طریق سایت شورای عالی اطلاع‌رسانی در دسترس قرار گرفته دیده‌اید؟ (دریافت از اینجا) هر چند اساس آن یک شیوهٔ خوشنویسی قرآنی و مرتبط‌تر با خط عربی است اما برای خط فارسی هم به نظرم قلم زیبایی می‌تواند باشد برای کاربردهای خاص. در هر صورت من فکر می‌کنم باز هم پیش از این که سفره‌آرایی و طعم و رنگ غذا را ببینم اولین چیزی که دیده‌ام «مو» بوده 😉 . همانند فونت ایران نستعلیق که اشکالاتی در نمایش کلمات دارد (اینجا را ببینید) این قلم هم گویا اشکالاتی دارد. آنچه من دیدم این بود که «نیمایوشیج» را «نیمایوشیح» نمایش می‌دهد:

در هر صورت، فونت فعلاً آنطور که اعلام کرده‌اند به صورت «آزمایشی» منتشر شده و ایمیلی هم برای دریافت نظرات اعلام شده (اینجا را ببینید)، من هم چند روز پیش همین مشکل را گزارش کردم، تا نتیجه چه باشد.

پی‌نوشت دوم: سایت آوای آزاد که آثار شعرای معاصر در آن در دسترس قرار داشت فیلتر شده!

رندانه‌هایی از سعدی و نشانه‌گذاری در گنجور رومیزی

یکی از قابلیتهای گنجور رومیزی این است که می‌توانید به کمک آن یک یا چند بیت از یک شعر یا تمامی شعر را نشانه‌گذاری کنید تا بعداً بتوانید آن را راحت‌تر پیدا کنید.

برای نشانه‌گذاری یک بیت ابتدا باید شماره‌گذاری را فعال کنید تا شماره‌های ابیات در سمت راست آنها نمایش داده شود. بعد با کلیک بر روی هر شماره به جای آن یک ستاره نشان داده می‌شود که به معنای آن است که آن بیت نشانه‌گذاری شده. اگر روی ستاره دوباره کلیک کنید، ستاره برداشته می‌شود و جای آن را دوباره شمارهٔ بیت می‌گیرد. اگر می‌خواهید تمام بیتهای نشانه‌گذاری شده از این حالت خارج شوند روی دکمهٔ حذف نشانه کلیک کنید.

برای نشانه‌گذاری کل شعر (و نه یک یا چند بیت خاص) روی دکمهٔ نشانه‌گذاری روی نوار ابزار کلیک کنید.

فهرست نشانه‌ها را می‌توانید با کلیک بر روی دکمهٔ نشانه‌ها روی نوار ابزار به صورت صفحه‌بندی شده ببینید و با کلیک بر روی دکمه‌های صفحهٔ بعد و صفحهٔ قبل بینشان حرکت کنید. اگر یک یا چند بیت خاص از شعر را نشانه‌گذاری کرده باشید در این فهرست، از متن شعر مصرع اول اولین بیت نشانه‌گذاری شده را مشاهده می‌کنید و اگر نه، مصرع اول کل شعر را.

نشانه‌ها را می‌توانید به کمک فرمانهای برون‌ریزی (Export) و درون‌ریزی (Import) از منوی نشانه‌ها بین کامپیوترهای مختلف جابجا کنید یا از آنها پشتیبان تهیه کنید.

اینها چندتایی از ابیات زیبای سعدی هستند که در طول زمان من آنها را نشانه‌گذاری کرده‌ام:

حواستان بود که؟ کسی از فریب «چشمبندان» ممکن است در امان بماند که «چشمش در تمامی عمر بسته باشد».

این دو بیت متوالی از یک غزل:

مقایسهٔ بر و روی معشوق با مردمان عادی (اگر در خواندن، جملهٔ «اعتقاد من این است که» را به حالت معترضه و متمم جملهٔ اصلی بخوانیم به نظرم رندانگی بیت دو چندان می‌شود):

و این هم یک خودستایی شیرین -شاید هم کمی لوس- از سعدی:

مگس زحمتش می‌داده! روی شعرش می‌نشسته!

اهم اخبار

روزنامهٔ اقتصاد پویا، یکشنبه ۱۹ اردیبهشت ۱۳۸۹، صفحهٔ آخر:

وقت کردید نگاهی به نسخهٔ PDF این صفحه از روزنامه بیندازید (اینجا)، اخبار جالب دیگری هم دارد، مثلاً این که محققان آلمانی چطور متوجه شده‌اند که روباتها می‌توانند برای انسانها خطرناک باشند و … .

… گفتم شاید مرا می‌خواند باز پیش خود گفتم …

سید حسن تقی زاده، کتاب «تاریخ علوم در اسلام» انتشارات فردوس، ۱۳۷۹، صفحهٔ ۲۵:

حکایت شده است از ابوالفرج المعافی بن زکریا النهروانی که گوید سالی حج کردم و ایام تشریق را در منی بودم. شنیدم کسی صدا می‌کند «ای ابوالفرج!» ؛ پس خیال کردم شاید مرا می‌خواهد. لکن باز پیش خود گفتم در میان مردم اشخاص زیادی هستند که کنیهٔ ابوالفرج دارند و شاید دیگری را صدا می‌کند. پس جواب ندادم. وقتی دید کسی او را جواب نمی‌دهد صدا زد «ای ابوالفرج المعافی!» ؛ پس خواستم جواب بدهم باز گفتم بسا اتفاق می‌افتد که کسی دیگر هم اسم المعافی و کنیهٔ ابوالفرج داشته باشد و باز جواب ندادم. این دفعه صدا کرد «ای ابوالفرج المعافی بن زکریا النهروانی!» ؛ پس مرا شکی نماند که مرا آواز می‌دهد. چه اسم و کنیهٔ من و اسم پدرم و شهر و وطن مرا نام برد. پس جلو رفتم و گفتم: «اینک منم چه می‌خواهی؟» گفت: «بلکه تو از نهروان مشرق هستی؟!» گفتم: «بلی!» گفت: «ما آن کسی را می‌خواهیم که از نهروان غرب است.» پس از مطابقت اسم و کنیه و اسم پدر و مسقط الرأس دو نفر تعجب کردم و فهمیدم که در مغرب جایی است که اسمش نهروان است غیر از نهروان عراق.

مؤلف؛ این حکایت را به این هدف آورده که به خواننده هشدار بدهد که نباید از تشابه اسامی و اماکن دچار اشتباه شود!

نوزادان به زبان مادریشان گریه می‌کنند!

یکی از وبلاگهای زیرمجموعهٔ سایت بی.بی.سی (انگلیسی) مطلبی منتشر کرده با عنوان صد چیزی که تا پارسال نمی‌دانستیم. فهرستش را ببینید (اینجا). مطالب جالبی بینشان هست. مثلاً اشتراکی که ژنرال فرانکو دیکتاتور اسپانیا و هیتلر در نقص عضو داشتند، یا این که تعداد زیادی از مساجد شهر مکه جهت محرابهایشان اشتباه است و به قبلهٔ صحیح اشاره نمی‌کنند، این که قلب شکسته را می‌شود با دارو درمان کرد!، این که میمونهای تایلندی به بچه‌هایشان یاد می‌دهند که چطور از موی انسان به عنوان نخ دندان استفاده کنند و … .

اما جالب‌ترینشان -به نظرم- یافتهٔ محققان آلمانی است دربارهٔ این که نوزادان، بسته به زبان مادریشان با لهجه‌های متفاوت گریه می‌کنند! بر اساس این پژوهش، نوزادان در مرحلهٔ جنینی و با توجه به صداهای دریافتی از محیط بیرونی تحت تأثیر لهجهٔ مادرشان قرار می‌گیرند. اگر حوصله داشتید اصل مقاله را بخوانید (اینجا) و اگر نه، صدای گریهٔ نوزاد آلمانی و فرانسوی را در این صفحه گوش کنید تا تفاوت را ببینید.

خط نشانه‌ای چینی و گویش الویری

در خط چینی -گویا- برای هر کلمه یک نشانهٔ یکتا و تجزیه‌ناپذیر به الفبا وجود دارد مثلاً کلمهٔ «زن» را اینطور می‌نویسند:

و کلمهٔ «نهمین ماه» را اینطوری (فکرش را بکنید: برای «نهمین ماه» یک نشانهٔ جدا دارند! برای اولین، دومین، …، بیستمین ماه چطور؟!):

فکر می‌کنید چنین خطی چند نشانهٔ یکتا دارد؟ پاسخ چیزی حدود چند ده هزار است (به گفتهٔ ویکیپدیا ۴۷۰۳۵ نشانه)! از کسانی که با این خط آشنایی دارند هم گویا انتظار نمی‌رود که تمام نشانه‌های آن را بشناسند. اما آیا چند ده هزار نشانه برای نوشتن تمام کلمات یک زبان کافی است؟ مسلماً نه! مگر آن که با ترکیب آنها نشانه‌های جدید ساخته شود. چینیها گویا از همین روش استفاده می‌کنند و عملاً با ترکیب این نشانه‌ها در جهتهای مختلف نشانه‌های جدید می‌سازند. البته این که ترکیب دو کلمه چه معنایی خواهد داد ،گویا، تا حدود زیادی وابسته به فرهنگ چینی است. مثلاً ترکیب دو کلمهٔ بالا در کنار هم نشانه‌ای را می‌سازد که معنیش «حاملگی» است (خط اول تصویر)!

نمونه‌های دیگری هم هستند. مثلاً چینیها برای «سر و صدا» هم نشانهٔ جداگانه ندارند و نشانهٔ آن را از ترکیب چند نشانهٔ دیگر می‌سازند. فکر می‌کنید از ترکیب چه نشانه‌هایی؟ مثال سوم تصویر پایینی را ببینید:

در هر حال، این مطلب را حین مرور سرسری این کتاب دیدم (صفحات ۱۵۱ و ۱۵۲). به نظرم جالب آمد.

شاید خیلی با ارتباط نباشد اما به نظرم اگر علاقمند بودید سری به این صفحه بزنید و مشخصات گویش الویری را هم ببینید. گویشی که به نظر می‌رسد ریشهٔ فارسی دارد، اما در صرف افعالش مذکر و مؤنث دارد و…! صرف فعل دویدن در این گویش:

مشتمال ;)

مسیر دریایی شیراز به مشهد ;)

سعدی:

نزدیک به همین مضمون: روز باران

پی‌نوشت: ایجاد یک راه آبی میان فارس و خراسان گویا از دغدغه‌های سعدی بوده 😉 . جای دیگری هم به این موضوع اشاره کرده:

تاریخ ادبیات به روایت خبرگزاری فارس

چند روز پیش، شاعرانی که در حضور مقام معظم رهبری شعرخوانی کرده بودند اشعارشان را -اختصاصاً- در اختیار خبرگزاری فارس گذاشته بودند. بد نیست نگاهی به این شعرها بیندازید، جالبند: رهبر انقلاب گفتند این شعر را خوشنویسی کنید، شعر طنز سعید بیابانکی که در دیدار با رهبر انقلاب خوانده شد و شعر انتخاباتی امیری اسفندقه.

بعد از بازخوانی این شعرها دوری در اخبار فرهنگی فارس زدم و به این مطلب رسیدم در مورد احمد شاملو. مطالب آموزندۀ زیادی دارد این مقاله و از جملۀ بارزترینشان این است که فروغی بسطامی شاعر همدورۀ فریدون مشیری، رهی معیری و معینی کرمانشاهی بوده است.

البته من فقط به صورت سرسری و سطحی مقاله را خواندم وگرنه اهل فن احتمالاً با مرور دقیق مطلب از طریق آن به حقایق جدید و احتمالاً بدیعی راجع به تاریخ ادبیات ایران پی خواهند برد.