پیشتر ذکر خیری 😉 از اهلی شیرازی شاعر قرن نه و ده هجری کرده‌ام (اینجا، شماره ۲). احتمالاً می‌دانید که قبر اهلی شیرازی در جوار آرامگاه حافظ است. امروز میان صحبتهای سر میز غذا با همکاران، یاد روایتی از ماجرای دفن اهلی شیرازی در جوار حافظ افتادم که پیشترها در یکی از مجلات خوانده بودمش. جستجوی مختصری کردم، در هیچ سایتی نقل آن روایت را ندیدم. گفتم برای شما بگویمش، خالی از لطف نیست.
این طور که روایت کرده‌اند پس از مرگ اهلی راجع به محل دفن او بین بزرگان شهر اختلاف نظر بود. تصمیم گرفتند به دیوان خود اهلی تفأل بزنند و از خود او کسب تکلیف کنند. این بیت آمد:
جایم به روز واقعه پهلوی او کنید
او قبله‌ی من است، رخم سوی او کنید
انگار مشکل شد دو تا! حالا علاوه بر مشکل محل دفن، باید «او»ی مورد اشاره‌ی حضرت اهلی را هم می‌یافتند. عده‌ای با توجه به ارادت اهلی به حافظ عقیده داشتند «او» حافظ است و اهلی می‌خواسته در جوار حافظ دفن شود. تصمیم گرفتند از خود حافظ چاره‌جویی کنند. به دیوان حافظ تفأل زدند، این بیت آمد:
رواق منظر چشم من آشیانه‌ی توست
کرم نما و فرود آ که خانه خانه‌ی توست!
این شد که اهلی را در جوار حافظ به خاک سپردند!
با عرض سلام،
دوست عزیز مدتها پیش مطلبی در مورد نحوه زندگی و خاکسپاری اهلی شیرازی شنیدم که تاثیر زیادی روم گذاشت از اطرافیانم هم که می پرسیدم حتی اسم اهلی رو هم نشنیده بودند . با نا امیدی تمام اومدم توی گوگل گشتم که به مطلب شما برخوردم. خواستم ازتون تشکر کنم.
عالی بود. مرسی.