گزیر

دربارهٔ من:

• 
• مرا بیشتر بشناسید!

آخرین نظردهندگان:

• Anonymous دربارهٔ تماشای ریحان
• لیام دربارهٔ ‎@hrmoh
• سمانه ، م دربارهٔ ‎@hrmoh
• M دربارهٔ شرح یک تجربه: سیانوژن روی گوشی LG Optimus 4X
• مسعود دربارهٔ ‎@hrmoh

مشترک شوید:

ایمیل خود را در جعبهٔ زیر وارد کنید و دکمهٔ اشتراک را بزنید.

جستجو:

داستانی با دو پایان متفاوت

شاهزاده‌ی ایرانی ۲ را هم محض تکمیل سری شاهزاده‌ی ایرانی تمام کردم. اول بازی خیلی از آن خوشم نیامده بود، مخصوصاً این که این قسمت شاهزاده‌ی ایرانی به نسبت دو قسمت دیگر پر اشکال‌تر است و همچنین موزیک متن آن به نظرم در بعضی جاها نامتناسب و غیرقابل مقایسه با قسمت سوم این بازی به نظر می‌رسید اما به تدریج که جلو رفتم بازی برایم قابل تحمل‌تر و جالب‌تر شد. (اخطار: اگر می‌خواهید پایان داستان این بازی برایتان لو نرود ادامه‌ی نوشته را نخوانید!)

ادامه »

دوربینهایی که می‌دانند کجا هستند

فلیکر امروز قابلیت زدن برچسب جغرافیایی به عکسها را با استفاده از نقشه‌های یاهو به فهرست قابلیتهایش اضافه کرد. قابلیتی که پیش از این رقیب نظری فلیکر یعنی زوومر با استفاده از نقشه‌های گوگل به سیستمش اضافه کرده بود («نظری» از این نظر که فقط از لحاظ برخی «قابلیتها» رقیب فلیکر است وگرنه از لحاظ تعداد کاربران، میزان محبوبیت و همچنین سرعت به گرد فلیکر هم نمی‌رسد). اگر سرعت اینترنتتان اجازه می‌دهد می‌توانید چگونگی استفاده از و کاربردهای این قابلیت را در دو تصویربلاگ در دسترس گذاشته شده توسط فلیکر در این آدرس و این آدرس از نظر بگذرانید.

به هر حال نظرات خوانندگان وبلاگ معروف تک کرانچ در نوشته‌ای به مناسبت همین واقعه، حاوی نکات جالبی است. مثلاً گویا نقشه‌های یاهو بر خلاف نقشه‌های گوگل فعلاً اروپا (به استثنای بریتانیا) را با دقت در سطح خیابان پوشش نمی‌دهد و این اسباب نارضایتی برخی کاربران اروپایی را از این انتخاب فلیکر فراهم آورده. اما جالب‌تر از همه به نظر من آن نظری است که امیدوار است این قابلیت فلیکر و برخی رقبایش باعث شود سازندگان دوربینهای دیجیتال با اضافه کردن تراشه‌های جی پی اس به محصولاتشان امکان برچسبگذاری دقیق و واقعی جغرافیایی را برای مشتریانشان فراهم سازند. این پیش‌بینی و اظهار امیدواری می‌تواند مورد توجه تمامی کسانی قرار گیرد که با محدودیت بودجه و چند ماه یا سال تحقیق و وسواس در آستانه‌ی خرید دوربین دیجیتال شخصیشان هستند و حالا مطمئن شده‌اند دوربین انتخاب شده‌ی آنها تمامی قابلیتهای لازم را دارد. جی پی اس برای دوربینهای دیجیتال؟! وسوسه‌برانگیز است و شاید چند سال زمان ببرد تا محصولاتی این چنینی هم به بازار بیایند و هم قیمتشان تعدیل شود: اما به نظر من که ارزشش را دارد.

خوب سهم ما -ایرانیها- هم از این تقابل و رقابت فناوریها هم که مشخص است: حتی در حد یک مصرف کننده‌ی صرف هم اعتبار و حق استفاده نداریم :cry:. موج سینوسی فیلترینگ فلیکر فعلاً نیمدور منفیش را طی می‌کند. امیدوارم اگر به طور کامل رفع فیلتر نمی‌شود حداقل روند تناوبیش را حفظ کند!

روزی امروز

عکس خود را نقاشی کنید ;)

در صفحه‌ی پرطرفدارترینهای دلیشس بیشتر وقتها صفحات و مطالب جالبی پیدا می‌شود. چند روز پیش برنامه‌ای را از طریق این صفحه پیدا کردم که تقریباً با یک کلیک می‌تواند یک عکس را به یک طرح نقاشی نسبتاً قابل قبول تبدیل کند. البته با فتوشاپ می‌شود کارهایی شبیه به این و حتی بسیار پیچیده‌تر از آن را انجام داد (برای نمونه در این صفحات آموزشی می‌بینید که چطور با استفاده از این نرم‌افزار می‌شود تقریباً از هیچ یک عکس واقعی‌نما ایجاد کرد)، اما خوب، آن کارها کار هر کسی نیست و کاربلدش هم خیلی بیشتر از یک کلیک باید کار کند تا چنین اثری را ایجاد کند. نمونه‌ی کار این برنامه را ذیل همین نوشته می‌بینید و اگر دوست داشتید نسخه‌ی آزمایشی آن را می‌توانید از اینجا دریافت کنید.

اشکالات و مشکلات

۱) فایرفاکس یک اشکال برنامه‌نویسی دارد که گاهی برای وبلاگنویسان دردسرساز می‌شود. چون یکی دو بار گریبان خودم را گرفته بد ندیدم اینجا اشاره‌ای به آن بکنم: اشکال مربوط به ویرایش نوشته‌های بلند می‌شود، امکان دارد زمانی که سعی می‌کنید با این مرورگر یک نوشته‌ی طولانی را ویرایش کنید آن نوشته به صورت ناقص بارگذاری شود (تهش بریده شود). به همین خاطر بهتر است قبل از ذخیره‌ی تغییرات نگاهی به ته نوشته بیندازید تا مشکلی وجود نداشته باشد. تا زمان رفع مشکل احتمالاً استفاده از مرورگری مثل اپرا راه حل مطمئن‌تری است. در این صفحه می‌توانید به اطلاعات بیشتری درباره‌ی این مشکل دست پیدا کنید.

۲) صفحات سایتهای مبتنی بر ای اس پی دات نت بسیار کندتر از صفحات سایتهای مبتنی بر پی اچ پی بارگذاری می‌شوند. این حسی است که طی وبگردیها و تجربه‌های آموزشی/برنامه‌نویسیم به من دست داده بود. به هر حال امروز در این مورد جستجو کردم و در این مورد می‌توانم بگویم مطمئن شدم. مقاله‌ای که در سایت اوراکل ارائه شده و همچنین گواهی تعداد زیادی از دات نت کارها در انجمن سایت ای اس پی دات نت شاهد خوبی برای این حقیقت است.

وبلاگی که در وبلاگهای دیگران نوشته می شود!

قبلاً یک بار به این موضوع اشاره کرده‌ام. سرویسی هست به اسم کوکامنت که البته مشابه‌هایی هم دارد. این سرویس به افراد کمک می‌کند تا:

الف) نظراتی را که در وبلاگها ثبت می‌کنند دنبال کنند. یعنی ببینند آیا کسی جوابشان را داده یا نه، یا کلاً آیا کسی بعد از آنها نظر جدیدی راجع به آن مطالب داده یا نه. برای جستجوی بهتر می‌توانند نظرات را برچسب هم بزنند. حتی می‌توانند بدون این که در جایی نظر داده باشند نظرات عنوان شده در آنجا را دنبال کنند (شاید منطقی‌تر از اشتراک فید نظرات تک تک نوشته‌ها باشد).

ب) نظراتی را که در وبلاگهای دیگران ثبت کرده‌اند در وبلاگ خودشان نشان دهند. این ایده علاوه بر این که می‌تواند یک نوع خاص از وبلاگنویسی باشد (وبلاگی که در وبلاگهای دیگران نوشته می‌شود!)، روشی برای تأیید مالکیت نظرات به وجود می‌آورد. یعنی اگر نگران این هستند که افرادی با استفاده از مشخصات فردی آنها (نام و نام خانوادگی، نشانی ایمیل و آدرس سایت) در وبلاگهای دیگران نظرات سؤال برانگیز دهند می‌توانند اعلام کنند که نظرات واقعی آنها فقط شامل آن دسته از نظراتی است که در سایت کوکامنت به نام آنها ثبت شده است.

برای استفاده از این خدمات باید :

ادامه »

عکسهایی از حیات وحش

فلیکر یکی از بهترین سایتها برای پیدا کردن عکسهای طبیعت و حیات وحش است چرا که بسیاری از علاقمندان و حتی عکاسان حرفه‌ای طبیعت روی آن حضور دارند و فقط کافی است شما یکی از این عکاسان را پیدا کنید و از طریق عکسهایی که به عنوان عکسهای مورد علاقه علامت زده به عکاسان و عکسهای دیگری از حیات وحش دست پیدا کنید.

عکسهای زیر برخی از عکسهای جالب با موضوع حیات وحش است که طی فلیکرگردیهای چند روز اخیرم به آنها برخورد کرده‌ام (برای مشاهده‌ی عکس در سایت فلیکر روی آن کلیک کنید):

ادامه »

نظرات هرز

اگر وبلاگ داشته باشید و سیستم مدیریت محتوای آن از این سیستمهای شناخته شده باشد احتمالاً با معضلی به اسم اسپم یا نظرات هرز آشنایی دارید: انبوهی از نظرات غیرواقعی که حاوی تبلیغات محصولات خاص یا لینک به سایتهای عرضه‌کننده‌ی آنهاست و اکثر آنها به صورت خودکار و توسط نرم‌افزارهای کامپیوتری گذاشته می‌شوند (جالب است که بخش یادداشت مهمان انگلیسی سایت قدیمی من هم -که تا آنجا که یادم هست کدش را خودم نوشته‌ام [با پرل] و احتمالش کم است که آنجا طعمه‌ی اینجور حرکات خانه‌برانداز شود- از این معضل در امان نمانده. البته به نظر می‌رسد اسپمهای آنجا بیشترشان دستی باشند تا اتوماتیک چون مهاجمان در آنجا چند راه مختلف برای ایجاد لینک را آزمایش کرده‌اند که نظر به نفوذناپذیری برنامه‌های اینجانب [جهت اطمینان اینجا را ببینید 😉 ] تلاششان بی‌ثمر بوده).

به هر حال سیستم مدیریت وبلاگ وردپرس راه‌حلهای مؤثری برای مقابله با این معضل دارد که معروفترینشان همین افزونه‌ی اکیسمت است که از جمله افزونه‌هایی است که همراه خود بسته‌ی اولیه وجود دارد و فقط نیاز است کاربر آن را فعال کند و با کدی که از wordpress.com می‌گیرد وبلاگش را تحت محافظت این افزونه درآورد. من هم چند وقتی که از راه‌اندازی اینجا گذشت مجبور شدم این افزونه را فعال کنم تا جلوی نظرات هرز مقطعی را بگیرد و انصافاً هم در ابتدای فعالسازی که من اسپم زیاد داشتم خیلی خوب کار می‌کرد. اما تقریباً می‌توانم بگویم چند هفته‌ای می‌شود که این افزونه خیلی بد عمل می‌کند و بسیاری از نظرات واقعی را اسپم تشخیص می‌دهد. جالب است که سایت خود این افزونه نشان می‌دهد تا به حال ۹۴% از نظراتی که به سایتهای محافظت شده توسط این افزونه ارسال شده‌اند اسپم تشخیص داده شده‌اند و به نظر من احتمال این که این افزونه با اشتباهات خود باعث از دست رفتن درصد بالایی از نظرات خوانندگان وبلاگها شود زیاد است (مخصوصاً وبلاگهایی که تعداد نظراتشان آنقدر بالاست که صاحبش فرصت نمی‌کند قسمت نظرات اسپم را چک کند).

البته این را هم بگویم که فعلاً قصد ندارم این افزونه را غیرفعال کنم، چون با وجود مشکلات آن فکر نمی‌کنم جایگزین بهتری برای آن پیدا شود.

نشریات محلی

چند روز پیش رفتم چند نسخه از یک نشریه‌ی محلی را بگیرم که قرار بود آگهی تغییرات اخیر شرکت در آن چاپ شود، نگاهی گذرا به مجموعه‌ی روزنامه‌ها و مجلات کیوسک سر راه انداختم و نشریه‌ی مورد نظر را پیدا نکردم:

– آقا شما «مجنون» نمیارید؟!

– چرا، همون پشته، خوب نگاه کن پیدا میکنی.

رفتم آنجایی که نشان داده بود: تعدادی از نشریه‌ها و مجلاتش را که احتمالاً خریدار آنچنانی نداشتند روی زمین پهن کرده بود. آنجا نشریه‌ی مورد نظرم را پیدا کردم و برش داشتم. می‌خواستم بپرسم فقط همین یک نسخه را دارند که فروشنده با خنده گفت:

– چند تا برداشتی؟! همه‌ش یه برگه!

با تعجب دسته‌ی کاغذهایی را که دستم بود وارسی کردم. راست می‌گفت. نشریه‌ی صد تومنی استانی فقط گویا برای چاپ آگهیهایش منتشر می‌شود! وضع بقیه‌ی نشریات محلی اینجا هم بهتر از این نیست. فقط گاهی در موقعیتهای انتخاباتی احتمالاً با هزینه‌ی نامزدها سر و شکلی پیدا می‌کنند و تعداد صفحاتشان بیشتر می‌شود. در هر صورت بعد از این که مطمئن شدم آگهی مورد نظرم چاپ شده تمام آنچه را برداشته بودم خریدم.

ناظم، شاعر و یک شعر

فکر می‌کنم این اعتقادی که شعر (منظوم) فارسی را یک محصول مصنوعی و حاصل به هم بافتن و در کنار هم گذاشتن زوری (و نه الهام‌آمیز) کلمات می‌داند تا حدود زیادی برای شاعران تازه‌کار درست باشد (اول کلمات هم‌قافیه را روی کاغذ ردیف می‌کنند و بعد جملاتی هموزن می‌سازند که آخرشان به آن کلمات ختم شود!)، کما این که بسیاری از شاعران نامی ما (منظور آنهایی است که فقط ادبیاتیها اسمشان را زیاد می‌شنوند) نیز در همین سطح باقی مانده‌اند. اما اعتقاد دارم که این قاعده نمی‌تواند زیاد شامل نمونه‌های برجسته‌ی شعر فارسی همانند آثار حافظ شود. چرا که هر چند آغاز کار این شاعران هم با شعربافی به همان سبک شاعران تازه‌کار شروع شده اما تکرار و افزایش مهارتهای آنها باعث شده که به مرور نیاز به فرایند تصنعی منظوم کردن کلام برای آنها به کمک مهارتهای ذهنیشان کاهش یابد، به این معنی که آنها به مرور توانسته‌اند این مهارت را پیدا کنند که فکر شاعرانه را بدون زحمت به شکل نظم قانونمند و مقفی بیان کنند و در این راه غزل با توجه به این که محدودیتی درباره‌ی ارتباط معنایی بین ابیات آن برایش قائل نبودند بیشتر مورد استقبال این دسته از شاعران واقعی قرار گرفته است.

ادامه »