شرح یک تجربه: سیانوژن روی گوشی LG Optimus 4X

مدتی (شاید بیشتر از یک سال و نیم پیش) است که از یک گوشی اندروییدی ال جی اپتیموس 4X -که با نام LG P880 هم شناخته می‌شود- برای مرور وب، چک ایمیل و کارهایی مثل این استفاده می‌کنم (و عملاً هیچگاه از آن به طور جدی برای کاربرد اصلی آن یعنی تلفن زدن استفاده نکرده‌ام). این گوشی ویژگیهای خوبی دارد از جمله پردازندهٔ چهار هسته‌ای (که البته مثل بیشتر چند هسته‌ای‌ها در بازیها و برنامه‌های سنگین پشتش داغ می‌شود)، یک گیگابایت رم، ۱۶ گیگابایت با ۱۲ گیگابایت قابل استفاده فضای ذخیره‌سازی با قابلیت نصب حافظهٔ خارجی، دوربین و صفحهٔ نمایش با کیفیت مطلوب و البته نقاط ضعفی هم دارد: از جمله مصرف باتری بالا که طرفداران گوشیهای شارژنگه‌دار را راضی نمی‌کند و صدای پخش موسیقیِ نه چندان راضی کننده. خلاصه آن که در انجام آنچه من از آن انتظار داشته‌ام کاملاً موفق عمل کرده، ضمن آن که نرم‌افزار و رابط کاربری آن در مقایسه با نمونه‌های دیگری که دیده‌ام فوق‌العاده است. ساده، در عین حال زیبا، سریع و تعداد نرم‌افزارهای اضافی از پیش نصب شده و مزاحم آن به نسبت نمونه‌های مشابه کم است. ضمناً رابط کاربری خود گوشی و نرم‌افزارهای مخصوص کامپیوترش با کیفیت بالایی به فارسی ترجمه شده و از لحاظ پشتیبانی از زبان فارسی (جدای از پشتیبانی ضعیف از تاریخ شمسی) من به شخصه نمرهٔ عالی به آن می‌دهم.

آن روزگاری که من به صرافت خرید یک گوشی اندروییدی افتادم حقیقتاً دنبال یک «گوشی تلفن» نبودم. نوکیای ۵۸۰۰م هنوز هم علی‌رغم خم شدن پین شارژر و آسیبهای بدنه و … گوشی تلفن اصلی من است و این پاره آجر خوش‌ساخت -که در مواقع اضطرار به اندازهٔ کافی هوشمند هم هست- از لحاظ اندازه و قابلیتهای اولیه به نظرم خیلی مناسب‌تر و پایدارتر از گوشی ال جی برای کاربری به عنوان یک گوشی تلفن است. من آن موقع، در پی آماده کردن یک نسخهٔ اولیه از گنجور اندروید بودم و دوست داشتم یک دستگاه اندروییدی سطح بالا برای آزمایش همیشه دم دستم باشد. انتخابهای سطح بالای آن روزها محدود به HTC One X، سامسونگ گلکسی اس ۳ و همین گوشی می‌شد. تولیدات سامسونگ را به دلیل مسخره‌ای همیشه از انتخابهایم خارج کرده‌ام و آن حس بدی است که نسبت به لوگوی SAMSUNG دارم! احساس می‌کنم زشت است و حضورش را -مخصوصاٌ همیشه جلوی چشم- تحمل نمی‌توانم بکنم! در مورد HTC فاکتور قیمت و البته سابقه‌ای که در رضایت از خرید دو گوشی دیگر ال جی داشتم باعث شد آن را کنار بگذارم. اپتیموس را با قیمتی حدود یک میلیون و صد هزار تومان خریدم و فکر می‌کنم با توجه به کاهش قیمت آن در این روزها -اگر نگرانی از بابت عدم ارائهٔ آخرین به‌روزرسانی اندرویید برای آن نداشته باشید و راضی باشید تا ابد با لوبیا ژله‌ای سدّ جوع کنید ;)- هنوز هم انتخاب مناسبی می‌تواند باشد مخصوصاً برای آنها که مثل من دنبال یک «گوشی تلفن» نیستند. البته من بعدها به این نتیجه رسیدم که یک تبلت با صفحهٔ بزرگ و حدود ۱۰ اینچ می‌توانست برای کاربردهای مد نظر مفیدتر باشد با این حال فکر می‌کنم انتخاب فعلیم هم انتخاب بدی نبوده.

بگذریم، همچنان که اشاره کردم بعد از آخرین بروزرسانی به نسخهٔ ۴.۱.۲ اندرویید، مدتهاست که بروزرسانی جدیدی برای این گوشی عرضه نشده و جسته و گریخته در اینترنت اگر بگردید صحبت این هست که این گوشی بروزرسانی رسمی جدیدتری نخواهد داشت.

این است که دیر یا زود اگر بخواهید از برنامه‌هایی روی این گوشی استفاده کنید که از قابلیتهای نسخه‌های جدیدتر اندرویید استفاده می‌کنند باید فکر دیگری بکنید. آنچه در این نوشته به شرح آن می‌پردازم حاصل تجربه‌ایست که من در تغییر سیستم عامل یا درست‌تر بگویم رام این گوشی به آخرین نسخه‌های سیانوژن با اندروید ۴.۴ داشتم. حقیقت این است که من بعد از رفتن این راه دراز از حاصل راضی نشدم و دوباره گوشی را به رام کارخانه‌ای برگرداندم . اما می‌دانم که روزی دورتر باید دوباره همین راه را بروم لذا هم برای آن که راهنمایی باشم برای خودم و در آینده و عمر در تکرار تجربه هدر ندهم و هم برای آن که راهنمایی باشم برای دیگرانی که قصد رفتن این راه را -نرفته- دارند تصمیم گرفتم شرح این تجربه را اینجا بنویسم. اما پیش از آن توجهتان را به چند هشدار و زینهار جلب می‌کنم:

هشدار: تلاش برای دستکاری گوشی گرانقیمت عزیزتر از جانتان به این شیوه‌های شیطانی به آسانی می‌تواند باعث از کار افتادن آن -حتی برای همیشه- شود و حتی با وجود قرار داشتن دستگاه شما در دورهٔ گارانتی، دستکاری آن به این شیوه می‌تواند مانع تعمیر آن توسط گارانتی رسمی شود. اگر فکر می‌کنید در برابر این وسوسه تاب مقاومت ندارید ادامهٔ نوشته را نخوانید! اگر اعصاب ندارید از این کار چشم‌پوشی کنید و اگر نمی‌توانید ریزش تک تک تارهای موهایتان را در حین تلاش مذبوحانه برای زنده کردن دوبارهٔ گوشیتان ببینید و به موهایتان علاقمندید از همینجا برگردید. ضمناً نویسندهٔ این نوشته در برابر سؤالات احتمالی و نیاز به راهنماییها پاسخگو نیست و حتی در وبگاه خودش ماه تا ماه که سهل است؛ سال تا سال سر و کله‌اش پیدا نمی‌شود.

این که گوشیهای اندروییدی بعد از مدتی دیگر مشمول بروزرسانیهای ارائه شده از سوی کارخانه‌ها نشوند امری متداول است و حتی شامل گوشیهای روزگاری پرآوازه و پرمشتری هم می‌شود. دلیلش را نمی‌دانم. ممکن است در بعضی موارد امکانات سخت‌افزاری دستگاه واقعاً در حد اجرای نسخه‌های جدید سیستم عامل نباشد اما عموماً می‌توان به عدم علاقهٔ تولیدکنندگان به صرف نیرو و هزینه برای نگهداری و پشتیبانی از دستگاههایی که فروش خود را کرده و سود خود را برگردانده‌اند به عنوان علت اصلی، و ترغیب کاربران به خرید مدلهای جدیدتر به عنوان علت فرعی مشکوک بود. این به نوعی قطع خدمات‌رسانی به مشتریان قدیمی گاهی جنبهٔ افراط هم به خود می‌گیرد و شامل گوشیهایی می‌شود که هنوز از عمر گارانتی رسمی آنها بیش از یک یا دو سال باقی مانده. به عنوان حاشیه بد نیست اشاره کنم که ال جی در این زمینه بدنام است و بنا به سابقه، خلاف این رویه را غول از یال و کوپال افتاده: «نوکیا» دنبال می‌کرده که بعضاً برای گوشیهای به تاریخ پیوسته‌اش هم هنوز بروزرسانی ارائه می‌کند:

بگذریم! راه حل نهایی بهره‌مندی از آخرین امکانات عرضه شده برای سیستم عامل اندرویید روی گوشیهای اندروییدی نصب ROMهای تهیه شده توسط اشخاص ثالث (غیر از تولیدکنندهٔ گوشی) است. از آنجا که اندرویید یک سیستم عامل بازمتن است؛ کد آن روی اینترنت در دسترس است. افراد علاقمند با دریافت کد این سیستم عامل و اضافه کردن راه‌اندازهای سخت‌افزاری ویژهٔ گوشیهای مختلف و همینطور بعضاً اضافه کردن برنامه‌های پیش‌فرض جدید، رامهای قابل نصب روی این گوشیها را در دسترس می‌گذارند. رامهای مختلفی با ویژگیهای متفاوت روی اینترنت در دسترس است، بعضی از آنها برای کاربران تنوع‌طلب و با اضافه کردن امکانات جدید به هستهٔ اندرویید درست شده و بعضاً ممکن است قابلیتهایی را به گوشیها اضافه کنند که در رام کارخانه‌ای یا حتی هستهٔ اصلی اندرویید در دسترس نیست. بعضی از این امکانات بعضاً بعداً توسط تیم توسعهٔ اندرویید مورد استقبال قرار گرفته‌اند و آن طور که به عنوان نمونه در ذهن دارم و پیشتر خوانده‌ام قابلیت Tethering یا به اشتراک‌گذاری اینترنت گوشی برای استفاده از طریق لپ‌تاپ متصل به آن به صورت بی‌سیم از همین رامهای غیررسمی به هستهٔ اصلی اندرویید راه پیدا کرده. نکتهٔ مهمی که باید در این باره بدانید آن است که احتمال آن که بعضی از قابلیتهای دستگاه در رامهای غیرکارخانه‌ای ارائه شده از کار بیفتد، درست کار نکند، یا اصلاً از طریق نرم‌افزار در دسترس نباشد زیاد است.

فکر می‌کنم «سیانوژن» مشهورترین رام ارائه شده برای اندرویید باشد که طیف گسترده‌ای از دستگاههای اندروییدی را پشتیبانی می‌کند و تیم بزرگی از برنامه‌نویسان داوطلب آن را مرتباً بروزرسانی می‌کنند. ویژگی عمدهٔ سیانوژن آن است که رابط کاربری آن بسیار نزدیک به رابط سادهٔ اندرویید گوگل است و بدلخواهسازی خاصی روی آن صورت نمی‌گیرد. همین امر می‌تواند باعث شود به آسانی از محیط آن دلزده شوید اما در عوض همیشه می‌توانید انتظار داشته باشید آخرین قابلیتهای آخرین نسخه‌های اندرویید را در این رام در دستگاهتان در دسترس داشته باشید. رامی که من روی دستگاهم نصب کردم همین «سیانوژن» بود.

روت کردن

گام اول برای نصب سیانوژن «روت کردن» گوشی است. اندروید اساساً یکی از مشتقات سیستم عامل لینوکس است و در این نوع سیستم عاملها کاربر root همه کارهٔ سیستم است. کاربران غیر روت، دسترسیهای محدودتری دارند و اساساً اجازهٔ هر کاری که ممکن است خطر از کار افتادن سیستم یا دستگاه را داشته باشد به کاربری غیر از روت داده نمی‌شود. کاری که ما در اینجا می‌خواهیم بکنیم از خطرناک‌ترین کارهای ممکن روی اندرویید است، ما می‌خواهیم سیستم عامل و به اصطلاح نحوهٔ بوت شدن دستگاه را تغییر بدهیم و اجازهٔ این کار را کاربری غیر از روت ندارد. اما امکان استفاده از امکانات کاربر روت به طور پیش‌فرض در تمام دستگاههای اندروییدی غیرفعال شده است و برای دسترسی به دسترسیهای او 😉 لازم است اول آن را فعال کنیم. به این فرایند، یعنی فعال کردن کاربر root و استفاده از امکانات او روت کردن گفته می‌شود. روت کردن گوشی لزوماً برای تغییر رام آن انجام نمی‌شود، از لحاظ آماری رام تعداد کمی از گوشیهایی توسط کاربرانشان روت می‌شوند عوض می‌شود. بعضی از برنامه‌ها برای استفاده از بعضی قابلیتهای گوشی نیاز به دسترسی روت دارند. نمونهٔ آشنا و دم دستش همین بازار خودمان است که برای نصب خودکار برنامه‌ها روی گوشی نیاز به دسترسی روت دارد.

البته روت کردن گوشی علاوه بر آن که دست شما را برای آسیب زدن به گوشی باز می‌کند ممکن است راه را برای دست‌اندازی برنامه‌های مخرب هم باز کند و در کل جز برای آن که از خودش مطمئن است توصیه نمی‌شود و البته می‌تواند و ممکن است باعث سر باز زدن گارانتی‌کنندهٔ گوشی شما از ارائهٔ خدمات هم بشود.

قبل از ادامهٔ کار، گام اول آن است که روی کامپیوترتان آخرین راه‌اندازها و ابزارهای نرم‌افزاری ارائه شده برای گوشی را نصب کنید. LGMobile Support Tool یکی از ضروری‌ترین (و ناخوش‌دست‌ترین و مزخرف‌ترین) این ابزارهاست که ممکن است در صورت بروز مشکل به دادتان برسد. دسترسی به اینترنت سریع و مطمئن برای در صورت نیاز دریافت فایلهایی در حد نیم گیگابایت -باز هم در صورت بروز مشکل- نیز از ضروریات است.

تذکر مهم: اپتیموس 4X به طور پیش‌فرض با نسخهٔ 4.0‎.?‎ یا به اصطلاح ساندویچ بستنی اندروید عرضه می‌شود. من تمام این کارها را پس از بروزرسانی گوشی و با نسخهٔ لوبیا ژله‌ای (۴.۱.۲) انجام داده‌ام. روت کردن و نصب سیانوژن روی نسخهٔ ساندویچ بستنی ممکن است متفاوت باشد و ابزارهای دیگری را نیاز داشته باشد که من از آنها بی‌اطلاعم.

تذکر دوم: مطمئن نیستم که در ادامهٔ فرایند این نکته تأثیرگذار باشد ولی روی گوشی من USB Debugging Mode یا آن طور که در رابط کاربری فارسی گوشی آمده (تنظیمات -> گزینه‌های توسعه‌دهنده) «اشکال‌زدایی USB» فعال بوده است. توصیه می‌کنم قبل از ادامهٔ کار این تنظیم را فعال کنید.

تذکر سوم: همچنان که طبیعت اینترنت اقتضا می‌کند به مرور، لینکهایی که در این نوشته برای دریافت فایلهای مورد نیاز به آنها ارجاع داده‌ام از کار می‌افتند. لذا اگر با چنین موارد برخورد کردید نام فایل مورد نظرتان را در گوگل جستجو کنید و امیدوار باشید در جای دیگری آنها را پیدا خواهید کرد.

منبع راهنمای روت کردن گوشی اینجاست.

ابتدا از این نشانی یا این نشانی ابزار روت کردن این گوشی را دریافت کنید، آن را در کامپیوتر از حالت فشرده خارج کنید و مسیر آن را باز کنید و آماده نگه دارید.

سپس لازم است ابتدا گوشی را در حالت Recovery Mode بالا بیاورید. این حالت، که می‌توان از آن برای برگرداندن گوشی به تنظیمات کارخانه استفاده کرد در گوشی من با نگه داشتن کلید کم کردن صدا (vol-‎)، همزمان با کلید روشن کردن گوشی (power) در دسترس قرار می‌گیرد (لطفاً توجه داشته باشید که گوشی در حالتی که تلاش می‌کنید این بلا را سرش بیاورید از طریق کابل USB به کامپیوتر وصل نباشد که در این صورت ممکن است بلای ناخواستهٔ دیگری سرش بیاید). انتظار می‌رود در این حال مصدوم در چنین صحنه‌ای در برابر چشمانتان ظاهر شود (با تغییر بازیگر نقش دوم و فیلمبردار البته 😉 ):

با استفاده از کلیدهای کم و زیاد کردن صدا می‌توانید بین گزینه‌ها حرکت کنید. توجه داشته باشید که هر گونه اشتباه در اینجا می‌تواند باعث از دست رفتن اطلاعات گوشیتان شود. گزینهٔ دوم (apply update from ADB) را فعال کنید. با فشردن کلید روشن/خاموش (Power) ِ گوشی آن را انتخاب کنید. گوشی چنین پیغامی می‌دهد:

حالا گوشی را با کابل USB به کامپیوتر وصل کنید. منتظر شوید تا کامپیوتر گوشی را در وضعیت جدید به درستی شناسایی کند. سپس در مسیر فایلهای باز شده روی فایل root.bat دو بار کلیک کنید. روی کامپیوتر باید چنین اتفاقی بیفتد:

و روی گوشی چنین اتفاقی:

پس از پایان کار گوشی را با فشردن دکمهٔ پاور خاموش و روشن کنید. پس از روشن شدن، پیغامهایی مبنی بر نصب نرم‌افزار روی گوشی می‌بینید. گوشی بالا می‌آید. برنامه‌ها را باز کنید تا ببینید برنامهٔ جدیدی به نام Superuser روی گوشی شما نصب شده است.

این برنامه مسئولیت اعطای مجوز روت را به برنامه‌های دیگر عهده‌دار است. برای آزمایش کارکرد آن می‌توانید به سراغ بازار بروید و گزینهٔ نیازمند دسترسی روت را روی آن فعال کنید تا نحوهٔ کارکرد آن را ببینید. گوشی شما روت شده است.

باز کردن قفل بوت

اگر تا به حال با لرزش دل و دست با من همراه شده‌اید خواهش می‌کنم همینجا پشیمان بشوید و برگردید. تا اینجای کار هم خدا همراهتان بوده که گوشیتان را از کار نینداخته‌اید! و خوب البته، گوشی را روت کردید و این برای خودش موفقیتی بزرگ است. می‌توانید وظیفهٔ از کار انداختن گوشی را به انبوهی از برنامه‌های مخرب نیازمند گوشی روت شده بسپارید و خودتان به فکر گوشی بعدی باشید.

این مرحله از آن مراحل فوق‌العاده خطرناک است که من خودم هنوز باورم نمی‌شود انجامش داده‌ام ;). در حقیقت، من این کار را در مرحلهٔ دیگری انجام دادم، زمانی که حقیقتاً گوشی را خراب کرده بودم. اما جای درست انجامش اینجاست و شما می‌توانید آن را در این مرحله انجام بدهید و خبرش را به من بدهید ;).

از شوخی گذشته، نصب رامهای غیرکارخانه‌ای مستلزم دستکاری سیستم بوت یا شرو‌ع کنندهٔ دستگاه است. اما این سیستم به طور پیش‌فرض و در گوشی کارخانه‌ای در برابر تغییر محافظت شده است. من ابتدا مرحلهٔ بعد (یعنی نصب ROM Manager و دستکاری Recovery Mode) را انجام دادم و عملاً recovery mode گوشی را از کار انداختم. اگر شما هم مثل من عمل کنید انتظار می‌رود در هنگام تلاش برای بالا آوردن گوشی در حالت Recovery Mode با چنین پیغامی روبرو شوید:

[LG-Security] Error: Boot Image Signature!

و گوشی پنج ثانیه بعد از نمایش این پیغام خود به خود خاموش شود.

گوشی را در این وضعیت؛ به سختی و با انواع ترفندها از جمله برداشتن باتری، وصل کردن کابل USB پیش از روشن شدن گوشی و … می‌توان در حالت غیر ریکاوری بالا آورد و اشتباه اولیه را تصحیح کرد.

برای باز کردن قفل بوت دو راه وجود دارد. راهی که من از آن استفاده کردم این بوده که ابتدا برنامهٔ Terminal Emulator را روی گوشی نصب کردم و سپس روی آن این دستورات را اجرا کردم:

su

echo 40000000c8 > /sys/firmware/fuse/odm_reserved

همچنان که لینوکس‌بلدها می‌دانند خط اول دستورات بالا تقاضای دسترسی روت است و گوشی با فشردن کلید ENTER پس از تایپ این دستور از شما تقاضای دسترسی روت می‌کند. خط دوم همان خط خطرناکی است که هر گونه اشتباه در آن ممکن است عواقب غیرقابل پیش‌بینی و لاعلاجی داشته باشد. در حقیقت این به بخت شما بستگی دارد و ممکن است همان عواقب، حتی در صورت تایپ درست این دستور هم دامنتان را بگیرد! پس لطفاً ادامه ندهید!

راه دوم که من از آن استفاده نکردم از طریق کامپیوتر و با اجرای این دستور:

adb reboot oem-unlock

انجام می‌شود. این که روی کامپیوتر و گوشی چه شرایطی باید فراهم شود را نمی‌دانم (منبع).

نصب ROM Manager و تغییر Recovery Mode

پس از باز کردن قفل بوت، برنامهٔ ROM Manager را دریافت و روی گوشی نصب و اجرا کنید. این برنامه منوی حالت Recovery Mode را دستکاری می‌کند (Custom Recovery Mode) و امکانات لازم جهت نصب رام جدید به آن اضافه می‌کند. پس از نصب، مراحل راه‌اندازی اولیه را طبق تصاویر زیر کامل کنید (نیاز به دسترسی به اینترنت و دریافت یک فایل حدوداً ۶ مگابایتی دارد).

پس از طی این مراحل حالت Recovery Mode گوشی شما تغییر کرده است.

دریافت سیانوژن و برنامه‌های گوگل

آخرین نسخهٔ پایدار (stable) سیانوژن برای اپتیموس 4X را از اینجا دریافت کنید. سیانوژن به طور پیش‌فرض بدون برنامه‌ها و سرویسهای گوگل عرضه می‌شود که عموماً به آنها نیاز داریم. بسته‌ای شامل ضروری‌ترین این ابزارها را از اینجا بگیرید.

نصب سیانوژن

به خاطر داشته باشید که نصب سیانوژن مستلزم حذف داده‌های گوشی است. لذا از همهٔ چیزهای مهم گوشیتان پشتیبان بگیرید.

فایلهای سیانوژن و برنامه‌های گوگل را (به همان صورت فشرده و پسوند zip) روی گوشی کپی کنید (مسیر /sdcard/).

گوشی را در حالت Recovery Mode بالا بیاورید (این کار را الان از طریق برنامهٔ ROM Manager هم می‌توانید انجام دهید).

نکته: پس از تغییر Recovery Mode برای من دیگر دکمهٔ پاور برای انتخاب گزینه‌های منو کار نمی‌کرد و من با آزمایش و خطا، متوجه شدم که باید از دکمهٔ خانه (دکمهٔ لمسی وسطی پایین) برای انتخاب استفاده کنم.

گزینهٔ wipe data/factory reset را انتخاب کنید. این همان گزینه‌ایست که شما را خانه‌خراب می‌کند و اطلاعاتتان را از روی گوشی پاک می‌کند (برنامه در حین انجام هر کدام از این مراحل ممکن است از شما تأییدیه بگیرد). پس از تکمیل خانه‌خرابی، گزینهٔ install zip from sdcard را انتخاب کنید و فایل سیانوژن را انتخاب کنید. پس از پایان نصب سیانوژن مجدداً گزینهٔ install zip from sdcard را انتخاب و این بار فایل zip مربوط به سرویسهای گوگل را انتخاب کنید.

در صورتی که همه چیز به خوبی پیش رفته باشد پس از پایان این مرحله می‌توانید گوشی را از طریق منو مجدداً راه‌اندازی کنید و شاهد بالا آمدن سیانوژن باشید.

سیانوژن روی LG Optimus 4X

من شاید یک روز و نیم سیانوژن را روی گوشی تحمل کردم. من یکی از آخرین نسخه‌های ناپایدار مربوط به اندروید کیت‌کت یا ۴.۴ را نصب کرده بودم و ممکن است مشکلاتم مربوط به همین بوده باشد. اما غیر از رابط کاربری ابتدایی و نافرم (به نسبت رابط اپتیموس ال جی) مشکلات دیگری هم با گوشی داشتم. در ابتدای کار wifi tethering گوشی کار نمی‌کرد که با یک راه‌اندازی مجدد درست شد. به نظرم سیگنال دریافتی گوشی از شبکهٔ تلفن همراه فوق‌العاده ضعیف شده بود (این می‌تواند تصادفی بوده باشد و در حقیقت ربطی به گوشی نداشته باشد). حتی کیفیت دوربین گوشی به نظرم -جدای از این که به امکانات استاندارد نرم‌افزار ال جی دسترسی نداشت- کاهش پیدا کرده بود. مصرف باتری گوشی هم -باز به نظر من و نه با سنجش دقیق- حتی که عموماً انتظار می‌رود با نصب رامهای خالی از نرم‌افزارهای اضافی کاهش پیدا کند به نحو محسوسی افزایش پیدا کرده بود و بدتر آن که شارژ دستگاه هم به صورت محسوسی به کندی صورت می‌گرفت. برنامه‌ای برای استفاده از رادیوی FM گوشی روی سیانوژن ندیدم (البته با دقت هم دنبالش نگشتم). رابط کاربری؛ آنقدر پیش پا افتاده و بددست بود که در حقیقت برای اولین بار متوجه شدم چرا نصب انواع لانچرها (GO Launcher و …) روی گوشیهای دیگر این قدر رواج دارد، چیزی که روی رابط کاربری اصلی ال جی اصلاً احساس نیاز به آن نمی‌کنید. پس از این تجربهٔ کوتاه تصمیم گرفتم گوشی را به وضعیت کارخانه برگردانم.

مشکل boot loop یا حلقهٔ بی‌نهایت راه‌اندازی مجدد گوشی

من در قسمتی از مسیر روت کردن و نصب سیانوژن از فایلها و برنامه‌های مخصوص نسخهٔ ساندویچ بستنی استفاده کردم و همین اشتباه باعث شد گوشی به وضعیت حلقهٔ بی‌نهایت راه‌اندازی مجدد دچار شود. یعنی تلاش برای روشن کردن گوشی تا نمایش انیمیشن ابتدایی پیش می‌رود و بعد دوباره گوشی از نو راه‌اندازی می‌شود و این کار تا زمانی که باتری را از گوشی در نیاورده‌اید تکرار می‌شود. در تلاش برای رفع این مشکل، روش بازگرداندن گوشی به رام کارخانه‌ای را هم یاد گرفتم.

بازگرداندن گوشی به رام کارخانه‌ای

اگر مثل من و پس از طی این مشقات از طلا گشتن پشیمان گشته‌اید و تصمیم به برگشت گرفتید می‌توانید امیدوار باشید که راههایی وجود دارد (البته سخت است و نیاز به حوصله و صبر و کمی شانس دارد). روش کار آن است که نرم‌افزار LGMobile Support Tool را روی کامپیوتر نصب و اجرا کنید (شدیداً نیاز به اینترنت پرسرعت دارید). از منوی Options آن گزینهٔ Upgrade Recovery را انتخاب کنید.

سریال دستگاه سؤال می‌شود که آن را زیر جای باتری گوشی پیدا می‌کنید (برای من IMEI هیچگاه کار نکرد).

در ادامه ممکن است این نرم‌افزار از شما بخواهد گوشی را متصل کنید. ممکن است لازم باشد گوشی را در حالت S/W Upgrade به کامپیوتر متصل کنید. برای دستیابی به این حالت گوشی را خاموش کنید. سیم‌کارت و کارت حافظه را بردارید. سپس در همان حالت خاموش، کلید کم کردن صدا (vol-‎) را پایین نگه دارید و آن را با کابل به گوشی وصل کنید. بالاخره نرم‌افزار پشتیبانی ال جی شروع به دریافت یک فایل حدوداً نیم گیگابایتی از اینترنت می‌کند. اگر این نرم‌افزار کارش را درست انجام بدهد (که برای من هیچ وقت درست انجام ندارد) پس از پایان دریافت باید رام کارخانه‌ای را روی گوشی نصب کند و آن را راه‌اندازی مجدد کند (منبع).

اما اگر درست انجام ندارد، پس از پایان دریافت فایل به مسیر نصب برنامه بروید. آنجا احتمالاً یک پوشهٔ مخفی به نام Phone پیدا خواهید کرد (این را از روی حافظه می‌گویم) که دو فایل داخل آن قرار دارد. یکی یک فایل پانصد و خرده‌ای مگابایتی با پسوند dz (برای من اسم این فایل بود: LGP880AT-00-V20c-AME-XXX-APR-18-2013+0.dz) و یکی هم یک فایل با پسوند dll (برای من X3_v0.0.7.4.dll). این دو فایل را در مسیر مطمئنی کپی کنید (اگر برنامهٔ پشتیبانی ال جی را دوباره اجرا کنید این فایلها را پاک می‌کند). احتمال دارد بتوانید این فایلها را روی اینترنت هم پیدا کنید و لازم نباشد از این نرم‌افزار عجیب و مزخرف استفاده کنید.

سپس از این نشانی بستهٔ kdz-update را دریافت و روی کامپیوتر باز کنید.

برنامه‌ای به نام Windows Enabler داخل این بسته هست که ابتدا باید آن را اجرا و سپس روی آیکون آن (کنار ساعت ویندوز) کلیک کنید تا On شود. برنامهٔ LGFlashTool را از داخل همین بسته اجرا کنید.

فایلهای دریافت شده را در این برنامه انتخاب کنید.

سپس روی دکمهٔ Port Setting کلیک کنید و همهٔ پورتها را علامت بزنید.

سپس گوشی را به حالت S/W Upgrade ببرید (خاموش، سیم کارت و حافظهٔ خارجی برداشته، کلید vol-‎ نگه داشته، وصل به کامپیوتر) و روی دکمهٔ زرد رنگ سمت چپ نرم‌افزار (Start) کلیک کنید. تعداد زیادی از پورتها قرمز می‌شوند و تعداد کمی آبی. اگر هیچکدام آبی نشدند باید شروع به آزمایش و خطا کنید، پورت USB متصل را عوض کنید و یا در Device Manager ویندوز شمارهٔ پورت مودم LG را عوض کنید (مثلاً بگذارید ۴۱) و دوباره تلاش کنید.
پورتهای آبی را به خاطر بسپارید و گوشی را قطع کنید. این بار دوباره برنامهٔ LGFlashTool را اجرا کنید و در تنظیم پورتها فقط یک پورت از پورتهای آبی رنگ را علامت بزنید، گوشی را متصل کنید و Start بزنید. اگر پیشرفتی (درصد) در کار مشاهده نکردید دوباره گوشی را قطع کنید و در تکرار کار، پورت دیگری از پورتهای آبی رنگ را انتخاب کنید. نهایتاً روی یکی از پورتها باید پیشرفت را ببینید:

پس از پایان کار گوشی مجدداً راه‌اندازی می‌شود و با رام کارخانه‌ای بالا می‌آید.

سخنی چند در بابت شاهکار ال جی

گشتن در حال و هوای سیانوژن باعث تنبّه من شد تا بیشتر قدر کار خوب ال جی را در نرم‌افزار این گوشی بدانم. جالب است بدانید که من در این مورد تنها نیستم و کم نیستند کسانی که عاشق این رابط کاربری هستند.

از جمله ویژگیهای جانبی این گوشی، نرم‌افزار PC Suite چندزبانه با پشتیبانی از زبان فارسی آن برای کامپیوتر است که علاوه بر ارائهٔ ترجمهٔ خوب، یک رابط کاربری راست به چپ قابل قبول را هم ارائه می‌کند. البته، این روزها با وجود AirDroid شاید نیاز چندانی به استفاده از این نرم‌افزار نباشد اما در نوع خود محصول با کیفیت و قابل قبولی است.

یکی دیگر از نرم‌افزارهای ارائه شده برای گوشی، نرم‌افزار LG On-Screen Phone یا LG OSP است که امکان مشاهدهٔ صفحهٔ گوشی را روی کامپیوتر (و کار با آن با ماوس و صفحه کلید) را می‌دهد. البته کیفیت تصاویر روی صفحهٔ گوشی روی این نرم‌افزار خوب نیست و سرعت عکس‌العمل گوشی در قبال حرکات ماوس مطلوب نیست. اما در نوع خودش جالب است و می‌تواند کاربردهای خودش را داشته باشد (مثلاً من چون در همه جای خانه سیگنال اینترنت شبکهٔ موبایل خوبی ندارم، گوشی را در جای مناسبی می‌گذارم، از طریق لپ‌تاپ به آن از طریق وای فای وصل می‌شوم و از اینترنت آن استفاده می‌کنم و هر وقت بخواهم تنظیمی روی گوشی را عوض کنم از طریق این نرم‌افزار عمل می‌کنم. ضمناً اعلانهای گوشی توسط این نرم‌افزار روی ویندوز مجدداً نمایش داده می‌شود و می‌توان از وضعیت نرم‌افزارهای داخل گوشی مطلع شد).

از ویژگیهای رابط کاربری گوشی می‌توان به در دسترس بودن دکمه‌های تغییر وضعیت گوشی از طریق نوار اعلان و در قالب یک منو اشاره کرد که مانند سیانوژن لازم نیست برای دستیابی به این دکمه‌ها منو را از جای خاصی باز کنید.

در هر شکل، دیر یا زود نسخه‌های جدید اندروید و نیاز به اجرای برنامه‌های وابسته به آنها باعث خواهد شد مجدداً مجبور به تکرار این مراحل شوم. امیدوارم این نوشته راهنمایی خوبی برای خودم و شما باشد!