نوشتههای گاه و بیگاه حمیدرضا محمدی
حافظ در نگاه شریعتی : از طریق گناهکار
معجزه هزاره سوم : می توانید قبل از آن که کلیک کنید حدس بزنید؟
وبلاگ بی بی سی فارسی : يادداشتهای غيررسمی برای ارتباط نزديکتر با خوانندگان سايت فارسی بی بی سی
لوگوهای روزهای خاص گوگل : از طریق دوربرگردان
حرفهای خواندنی روزنامه‌نگار تاجیکی در غرفه کیهان : … یکی از خوانندگان زن مقیم آمریکا [لیلا فروهر] … (از طریق روزنوشتها)
کسانی که دنیای ما را شکل می دهند : امید کردستانی : مجله تایم
تغییری در ای.پی.آی دلیشس : قابل توجه کسانی که ممکن است از پلاگینهای مبتنی بر ای.پی.آی دلیشس استفاده کرده باشند
مجسمه‌ها : توی یه پارک در سیدنی استرالیا دو مجسمه بودند …
شعر نفرین مادر : به لهجه اراکی
هفتاد و يک سالگی فرهنگستان ايران؛ اين پير دگر توان ندارد؟ : … واژگانی مانند استان، شهردار، فرماندار، بخشدار، دانشگاه، دانشکده، دادگستری، دادستانی، شناسنامه، شهربانی، بهداری، بيمارستان، شهرستان، …
به مناسبت روز بزرگداشت خیام : لینکهای پایین صفحه را هم ببینید
تأسیس بنیاد ملی بازیهای رایانه‌ای : برای حمایت، هدایت، تولید و نظارت بر این بازیها
سونی اریکسون و کد داوینچی : در طول فیلم بازیگران از گوشیهای K600، P910 و Z300 برای ارتباط استفاده می‌کنند و سونی اریکسون هم برنامه‌های تبلیغاتی همزمان با آغاز اکران دارد
جواب ایران : من غنی‌سازی می کنم، به تو هم هیچ ربطی ندارد
اسکی-او-ماتیک : نمایش عکس با استفاده از حروف اسکی (مبتنی بر فلش)
گاف باحال بی بی سی : توی فیلمش لحظه‌ای که مجری مصاحبه‌شونده را معرفی می‌کند، چهره فرد اشتباه گرفته شده واقعاً دیدنی است.
پیراهنی برای زنده بودن : با سنسورها و برنامه‌های لازم برای سنجش وضعیت سلامتی افراد معلول و سالخوردگان
دفترچه یادداشت گوگل : نه امکان برچسب زنی دارد و نه خروجی آر اس اس، اما کارکردش برخلاف آنچه می‌گفتند با دلیشس متفاوت است و واقعاً یک دفترچه یادداشت است
مولانا جهانی است نه ایرانی : دقت کنید که مصاحبه کننده چقدر تلاش می‌کند حرف توی دهان طرفش بگذارد و بعد او را بکوبد!
دلیل رفتن دانشجویان به دانشگاه مشخص شد : دانشجویان پسر البته
درسهایی از چترفروش : کلاً این وبلاگ مطالب جالبی دارد
در جستجوى لباس از دست رفته : روزنامه شرق
راستش از وقتی که در اینجا چند شعر با لهجه اراکی دیدم به هوس افتادم به بهانه حفظ واژه‌های معمول لهجه محلی در حال نابودیمان تعدادی از آنها را در قالب شعرهای با مضمونهای محلی بگنجانم و عرضه کنم، حاصل اولین تلاش من شعر زیر است که از زبان کبوتربازی که رقیب را زیر نظر گرفته و او را شماتت می‌کند سروده شده. توضیحات واژه‌ها را با کلیک بر روی پیوندهای آبی رنگ می‌توانید بخوانید و با کلیک بر روی معنای واژه دوباره به شعر برگردید. شعر را با لهجه سنجانی (تقریباً همان اراکی) می‌توانید با استفاده از پخش کننده‌ی پایین همین نوشته بشنوید یا فایل آن را از اینجا دریافت کنید. قبلاً به خاطر زبان آلوده شعر معذرت می‌خواهم!
بـَر ِ ی ِ کفترامو رو بونـِـشـُن دُن پاشیده
آخه تو دکّ و دیما بین! مث کپّو میمـُنه!
نمدُنـُم کفتره اونا یا غـِلاغ دور و ورش!
توضیحات:
بون : بام، پشت بام
چتّیلی : یک جور نشستن
نشته : نشسته
چولّکی : مثل چوب باریک، به تمسخر به آدم لاغراندام می‌گویند
غازغلاغ : نمی‌دانم چطور پرنده‌ایست، به تمسخر به آدم گردن‌دراز می‌گویند
بـَر ِ ی : برای
کفترامو : کبوترهای من
دُن : دانه
ماخا : می‌خواهد
مـُنا : من را
دکّ و دیم : دیم به تنهایی یعنی صورت و رخسار، دکّ و دیم صورت تمسخرآمیز دیم است
بین : ببین
کپّو : میمون، به تمسخر به آدم زشترو می‌گویند، در فارسی قدیم هم به شکل کپّی وجود داشته، رودکی در ابیات به جا مانده از کلیله و دمنه منظوم یک جا می‌گوید:
شب، زمستان بود، کپّی سرد یافت
کرمکی شب تاب ناگاهی بتافت
کپیان آتش همی پنداشتند
پشته‌ی هیزم برو بر داشتند
میمنه : می‌ماند، شبیه است
نمدنم : نمی‌دانم
وخساد : برخاست
دره : دارد
کـَرّتنه : عنکبوتهای پابلند خانگی را می‌گویند، «تنه» آن احتمالاً از فعل تنیدن آمده باشد، زنان جورابچن (گیوه باف) قدیمی سنجان این عنکبوتها را می‌گرفتند و با اعتقاد به سبکی پاهای آنها، آنها را داخل جوراب (گیوه نبافته) هایشان می‌گذاشتند تا زودتر تمام شود! در اینجا اشاره تمسخرآمیز به پاهای بلند پسر حسن سیاه است!
خبرش : خبر مرگش!، طعنه و نفرین است
اُو ببرت : خدا کند آب تو را ببرد! ، نوعی بددعایی معمول است و بیشتر در مورد پسربچه‌های شر و جانوران موذی مانند گربه‌ها کاربرد دارد! البته این عبارت را قدیمیها او بورت ادا می‌کنند همانند مصرع دوم و چون لهجه ما امروزیها به نوعی اختلاطی با لهجه تهرانی پیدا کرده و برخی عبارتها را جور دیگری تلفظ می‌کنیم وقت سر هم بندی شعر حواسم به این قضیه نبود، ولی الان هم به آن دست نمی‌زنم.
وخی، وخ : بلند شو! برخیز! هم‌اتاقی شهرکردی دوران دانشگاه من (که این واژه در لهجه آنها هم معمول است) از یکی از آشناهایشان در دوره سربازی نقل می‌کرد که یک روز صبح قرار بوده این آقای شهرکردی همدوره‌ای تهرانیش را بیدار کند، صبح که می‌شود آقا با بانگ «وخی! وخی!» به سراغ همدوره‌ای می‌رود. فردای آن روز همدوره‌ای تهرانی رو به شهرکردی می‌کند و می‌گوید: «نمی‌دانستم شهرکردیها هم عرب دارند!»، شهرکردی می‌پرسد: «عرب! چطور؟»، تهرانی می‌گوید: «تو خودت وقتی می‌خواستی مرا بیدار کنی، هی به من می‌گفتی اخی! اخی!».
ملوچ : گنجشک، تعریض (!) است به کبوترهای پسر حسن سیاه!
ورگیر : بردار!، یک نفرین دیگر: خدا ورگیرت! یعنی خدا از روی زمین برت دارد! نابود شوی!
هوچّی : هیچ
بلکه‌م : بلکه هم
چواتلن : چوب و اتل، بازیی محلی است که در سنجان و در میان کشاورزان هنوز معمول است، اتل چوبهای کوتاه بریده شده معمول در این بازی را می‌گویند
سیل کن : تماشا کن
گردوبازی : همین تیله بازی امروزی است فقط به جای تیله از گردو استفاده می‌شود
زممسّه : زبان بسته
پال : بال
دختر ایل بیگی : این از آن شعرهای قشنگ و عامی مسلک با لهجه اراکی است، اما کاش چیزی از آن حذف نمیشد
نفت هیچگاه تمام نخواهد شد! : از دیدگاه دانش اقتصاد
عکس : نوزدهمین نمایشگاه بین المللی کتاب تهران
پشتیبانگیری از وبلاگ : احتمالاً بعداً پولی می‌شود، من فعلاً امتحانش نکرده‌ام
ساعتهای مچی خارق العاده : آن مدل سیکو که عکسش پایین‌تر از همه است، خیلی جالب به نظر می‌رسد
علی ایّ حالٍ! داشتن تکیه کلام نشونه ضعفه! نشونه اینه که کسی که به اون دچاره علی ایّ حالٍ یا از خودش شناخت نداره یا اگه داره علی ایّ حالٍ نمیتونه خودش و کلامش رو درست کنترل کنه. علی ایّ حالٍ! من به شما توصیه می‌کنم که هیچ وقت به این عادت بد دچار نشید! علی ایّ حالٍ! …
جملاتش کاملاً در ذهنم نیست ولی زنگ صدایش را خوب در ذهن دارم و حرکاتش را که تمام مدت در راستای ردیف اول میزهای کلاس این طرف و آن طرف می‌رفت و همزمان با حرکات نامنقطع دستهایش شمرده شمرده صحبت می‌کرد و هر از چند گاهی می‌ایستاد، چشم در چشم یکی از بچه‌ها می‌شد و می‌پرسید:
-درست میگم آقای …؟!
-بله آقا!
-بعله! علی ایّ حالِن! …
و باز ادامه می‌داد.
دبیر ادبیات و عربی دبیرستانمان – یادش به خیر – آدم جالبی بود و نمونه کامل یک انسان دانشمند، فرهیخته و هنرمند. از او این صحنه که تکیه کلام و عادت به آن را مذموم می‌شمرد و در این حین بی آن که متوجه باشد متوالیاً تکیه کلام خودش را تکرار می‌کرد به صورت یک خاطره در ذهنم مانده.
آدم برای آن که عیبهای خودش را ببیند گاهی لازم است از نگاه غیر به خود نگاه کند و شنونده حرفهای خودش باشد. غیر از دیدن عیبها کمک دیگری که این کار به آدم می‌کند این است که به آدم می‌فهماند که چرا دیگران حرفها و کارهایش را نمی‌فهمند. بسیاری از معلومات ما برای دیگران مجهولند و زمانی که از چشم دیگران به آثار خود نگاه می‌کنیم، احتمالاً علت خیلی از ابهامها را درمی‌یابیم.
آونگ خاطره های ما : اراکی و کمی شعر با لهجه اراکی
کاریکاتور : از طریق نیلیان ۱۸۰۷
پرسش از برنامه نویسان : چه روشی برای محافظت از نرم افزار مفیدتر است؟
کاهش جستجوی کلمات مستهجن توسط کاربران ایرانی : در جهان اول بودیم حالا سوم شدیم! آی همشهریها! فُرُختنمُن!
دفترچه یادداشت گوگل : رقیبی احتمالی برای del.icio.us و احتمالا دلیل این که گوگل دلیشس را نخرید
گوگل پاسخ همه سؤالات را می‌داند، برای تمام نیازها پاسخی قانع کننده دارد و می‌تواند همه کار بکند، در ضمن این روزها هر جا که بروید آثارش را می‌بینید: یا تبلیغاتش هست، یا جعبه‌های جستجویش، یا اسمش، یا نشانش یا … . خوب اصلاً عجیب نیست که عده‌ای ادعا کنند که این دانای توانای در همه جا حاضر همان خداست!
اما کمی صبر کنید! امروزه یافته‌های علمی و آماری حقایق جدیدی را آشکار کرده‌اند! آفریده جدید این خدای خودخوانده ابزاری را در دست بندگانش گذاشته که نشان می‌دهد گوگل خدا نیست بلکه از خدا هم بزرگتر است! باور نمی‌کنید؟ ببینید:
تازه اگر فکر کرده‌اید که این فقط وضعیت ممالک لامذهب است باید به عرضتان برسانم که کاملاً کور خوانده‌اید! چرا که در مملکت خودمان اگر بنگرید می‌بینید که در برابر هیبت این خدای جدید دیگر هیچ اثری از خدای قدیمی و آشنا نمانده!:
اگر درباره این ابزار جدید چیزی نشنیده‌اید اینجا را ببینید.
