همیرضا

خوب! مشکل دو سه هفته پیش دوباره پیش آمده و گنجور فعلاً روی هواست.

تفاوت اینجاست که میزبان محترم این بار رسماً عذر سایت را خواسته:

نمی‌دانم چه بگویم! در هر حال توصیه می‌کنم اگر خواستید فضای وب بخرید ابتدا مطمئن شوید که میزبان وبتان اجازه می‌دهد بیشتر از ۲۰۰۰ نفر روزانه از سایتتان بازدید کند.

خوب! من برای ganjoor.net پهنای باند بالاتر از آنچه مجاز بوده‌ام تعریف کرده بودم (حساب ریسلری)، سیستم از لحاظ فنی مشکلی نداشته و یکی دو ماه از میزبان وب خودم سوء استفاده کرده‌ام. نتیجه؟ الان گنجور روی هواست و به نظر می‌رسد که قسمت پشتیبانی میزبان وب جاری فعلاً با من قهر است و جوابم را نمی‌دهد (با توجه به این که جوابم را نمی‌دهند حدس می‌زنم به این قضیه پی برده باشند و به این دلیل حساب را مسدود کرده باشند وگرنه فعلاً خودشان تا حالا هیچ چیز در مورد علت جریان نگفته‌اند). چاره، گویا با توجه به مشکلات دیگری که این چند ماه داشته‌ام، تغییر میزبان است.

با توجه به تجربه‌های قبلیتان، لطفاً شرکت میزبانی وبی معرفی کنید که چیزی حدود بیست گیگابایت محدودیت پهنای باند ماهیانه را در یک سرور لینوکس با قیمتی حدود صدهزار تومان (در حد پولی که دوستی ناشناس برای کمک به گنجور به حسابم واریز کرده) بتواند در اختیارم بگذارد و مهم، این که، مطمئن باشد. ممنون!

پی‌نوشت: من گویا کمی عجله کرده‌ام، مشکل آن چیزی نبود که اینجا نوشته‌ام. سایت این طور که بخش پشتیبانی میزبان وب گفته به وسیلۀ یک نرم‌افزار امنیتی و تحت فشار حمله (؟ گویا) به صورت خودکار بسته شده. احتمالاً کمک دریافتی را برای ارتقای پهنای باند سایت هزینه می‌کنم و فعلاً با میزبان فعلی می‌مانم.

اگر زمانی حال و هوای فکاهه و طنز کردید پیشنهاد می‌کنم با این دید، سری به تذکرة الاولیای عطار بزنید (کتاب را از این صفحه می‌توانید دریافت کنید) و حکایاتی را بخوانید که روزگاری برای خوانندگانشان روایات کرامات بودند و امروز برای من و احتمالاً شما چیزهایی در حد طامات و خرافات هستند:

سفیان ثوری، وقتی که در شکم مادر بود! (صفحهٔ ۱۲۵):

نقل است که یک روز مادرش بر بام رفته بود و از بام همسایه انگشتی ترشی در دهان کرد. چندان سر بر شکم مادر زد که مادر را در خاطر آمد تا برفت و حلالى خواست.

حکایت کنیزکان گستاخ عبدالله مبارک (صفحهٔ ۱۲۲):

نقل است که سهل بن عبدالله مروزی همه روز به درس عبدالله می آمد. روزی بيرون آمد و گفت: دیگر به درس تو نخواهم آمد که کنیزکان تو بر بام آمدند و مرا به خود خواندند و گفتند: «سهل من! سهل من!» چرا ایشان را ادب نکنی؟

عبدالله با اصحاب خود گفت: حاضر باشید تا نماز بر سهل بکنید.

در حال سهل وفات کرد. بر وی نماز کردند. پس گفتند: یا شیخ! تو را چون معلوم شد؟

گفت: آن حوران خلد بودند که او را می خواندند و من هیچ کنیزک ندارم.

حکایت توبهٔ ذوالنون مصری (صفحهٔ ۷۶):

و سبب توبه او آن بود که او را نشان دادند که به فلان جای زاهدی است. گفت: قصد زیارت او کردم. او را دیدم، خویشتن را از درختی آویخته و می گفت: ای تن! مساعدت کن با من به طاعت، و اگر نه همچنين بدارمت تا از گرسنگی بميری. …

نقل قول از ذوالنون مصری (صفحهٔ ۷۸):

دوش در سجده چشم من در خواب شد، خداوند را دیدم …

بی‌ربط‌نوشت: گزیر و گنجور مدتی است مشکلی از این دست دارند. مشترکان وبلاگ اگر مطالب تازه‌های گنجور را در گزیر دیدند و اگر دسترسی به گزیر در طول این دو روزه ممکن نبوده، به خاطر تقلاهای من برای رها شدن از دست این معضل بوده که هنوز به نتیجهٔ نهایی نرسیده.